تأثير تمرينات پيلاتس، تي.آر.ايكس و تركيبي بر تحكيم حافظه‌ حركتي زنان ميان‌سال: دوره‌ پيگيري يك ماهه

هدف كلي پژوهش حاضر بررسي تأثير تمرينات پيلاتس، تي.آر.ايكس و تركيبي بر تحكيم حافظه‌ حركتي و دوره‌ پيگيري يك ماهه بود. در يك طرح نيمه تجربي تعداد 40 زن ميان سال با دامنه‌ سني 30 تا 50 سال و بدون داشتن سابقه‌ انجام تمرينات پيلاتس و تي.آر.ايكس به طور در دسترس انتخاب و به طور تصادفي به چهار گروه تي.آر.ايكس، پيلاتس، تركيبي (تي.آر.ايكس + پيلاتس) و كنترل تقسيم شدند. در مرحله‌ پيش آزمون تمامي گروه ها يك ايپوك 5 بلوك تمريني (هر بلوك شامل 10 مرتبه اجراي الگوي هشت آيتمي2R4R3R1R) آزمون زمان عكس‌العمل زنجيره‌اي متناوب ‌را انجام دادند. سپس گروه‌هاي تجربي به مدت هشت هفته، هر هفته سه جلسه و هر جلسه 60 دقيقه تمرينات مخصوص به خود را انجام دادند. آزمودني‌هاي گروه كنترل نيز در اين دوره زماني تمرينات روزمره خود را داشتند. بلافاصله پس از پايان جلسات تمرين، پس آزمون و يك ماه بعد آزمون پيگيري مشابه با پيش آزمون به عمل آمد. براي تحليل مراحل مختلف پژوهش، از آزمون‌هاي آماري تحليل واريانس يك راهه و آزمون‌ تعقيبي توكي در سطح معناداري 0.05p استفاده شد. نتايج نشان داد تمرينات پيلاتس و تركيبي در پس آزمون و تمرينات پيلاتس در دوره‌ پيگيري يك ماهه بر تحكيم حافظه‌ حركتي زنان ميان‌سال تأثير معناداري دارد. با توجه به نتايج پژوهش حاضر مي‌توان نتيجه گرفت انجام تمرين پيلاتس باعث ارتقاي تحكيم حافظه حركتي زنان ميان‌سال مي‌شود. در خصوص تأثير فعاليت‌ هوازي (مانند تمرين پيلاتس) بر تحكيم حافظه‌ حركتي، بحث‌هاي زيادي مطرح شده است. اگر چه محققان اظهار نموده‌اند ساز و كارهاي زيربنايي آن به‌طور قطعي مشخص نشده است، اما فرض بر اين است در پي انجام فعاليت هوازي تغييرات مهمي در مغز انسان رُخ مي‌دهد. بنابراين اين عوامل براي حفظ عملكرد شناختي و ارتقاي تحكيم حافظه مؤثر هستند كه احتمالاً تمرينات پيلاتس تأثير بيشتري بر آنها دارد