اثر سطوح مختلف متيونين جيره در دوره رشد بر عملكرد، خصوصيات لاشه، بازده انرژي و پروتئين، تركيب عضله سينه و برخي فراسنجه ‏هاي خوني بلدرچين ژاپني

هدف اين آزمايش، بررسي اثر سطوح مختلف متيونين از 11 تا 24 روزگي بر عملكرد، خصوصيات لاشه، بازده انرژي و پروتئين، مواد مغذي عضله سينه و برخي فراسنجه هاي خوني در بلدرچين ژاپني بود. از 490 قطعه جوجه بلدرچين در قالب طرح كاملاً تصادفي با هفت تيمار، پنج تكرار و 14 قطعه بلدرچين در هر واحد آزمايشي به مدت 14 روز در اين آزمايش استفاده شد. جيره هاي آزمايشي شامل سطح توصيه شده NRC(0.5 درصد)، سه سطح 7.5، 15 و 22.5 درصد پايين‏تر از NRC(به ترتيب 0.4625، 0.425 و 0.3875 درصد) و سه سطح 7.5، 15 و 22.5 درصد بالاتر از NRC (به ترتيب 0.5375، 0.575 و 0.6125 درصد) براي متيونين بودند. نتايج نشان داد كه مصرف سطح 0.575 درصد متيونين، بالاترين افزايش وزن و كمترين ضريب تبديل خوراك را بر اساس رگرسيون خطي و درجه دوم ايجاد كرد. ميزان پروتئين عضله سينه به طور خطي با افزايش متيونين جيره تا 0.5 درصد افزايش يافت. مصرف بالاترين سطح متيونين (0.6125 درصد) موجب بالاترين وزن نسبي ران در لاشه بر اساس رگرسيون خطي و درجه دوم شد. سطح 0.575 درصد متيونين سبب بالاترين بازده انرژي و پروتئين شد (بر اساس رگرسيون خطي و درجه دوم). بعلاوه، ميزان نياز متيونين براي بهينه‏سازي افزايش وزن، ضريب تبديل خوراك و بازدهي انرژي و پروتئين با استفاده از مدل خط شكسته درجه دوم به ترتيب 0.569، 0.578، 0.54 و 0.35 برآورد شد. به‏طور كلي، ميزان نياز به متيونين بر اساس پاسخ تجمعي افزايش وزن، ضريب تبديل خوراك و بازدهي انرژي و پروتئين برابر با 0.569 تعيين شد.