اثر جايگزيني سطوح مختلف كاه ‌گندم با گياه ‌پنبه بر عملكرد، قابليت ‌هضم، فراسنجه‌هاي خوني و رفتار نشخوار در ميش‏هاي دالاق

اين آزمايش به منظور بررسي آثار سطوح مختلف گياه پنبه جايگزين كاه گندم بر عملكرد، قابليت هضم، فراسنجه هاي خوني و رفتار نشخوار در ميش هاي دالاق انجام شد. بدين منظور از 15 رأس ميش با سه تيمار و پنج تكرار در يك طرح كاملاً تصادفي استفاده شد. سه تيمار آزمايشي در اين تحقيق به ترتيب صفر، 50 و 100 درصد جايگزيني گياه پنبه به جاي كاه گندم بود. كل دوره آزمايشي 35 روز بود كه متشكل از هفت روز عادت پذيري به جيره و شرايط آزمايشي بود. وزن ميش ها به صورت هفتگي ثبت شد. نمونه هاي مدفوع و خوراك در روزهاي 31 تا 35 به مدت پنج روز از هر تيمار به منظور تعيين قابليت هضم جمع آوري شد. خون گيري در روز 35 و چهار ساعت پس از تغذيه صبحگاهي انجام شد. در روزهاي 29 و 30، فعاليت هاي مربوط به رفتار نشخوار ميش ها به صورت 24 ساعته در هر دو روز برآورد شد. با توجه به نتايج حاصله، ماده خشك مصرفي و افزايش وزن ميش‏ها در تيمار دوم (50 درصد جايگزيني گياه پنبه) نسبت به دو تيمار ديگر بيشتر و ضريب تبديل خوراك كمتر بوده، اما از نظر آماري تيمارها تفاوت معني‏داري با هم از نظر عملكرد و ماده خشك مصرفي نداشتند. هم چنين در بين تيمارهاي آزمايشي از نظر قابليت هضم اختلاف معني داري مشاهده نشد. تري‏گليسيريد با افزايش ميزان گياه پنبه‏ افزايش يافت (0/05 p )و گلوكز نيز در گروه شاهد كمترين و در تيمار دوم (حاوي 50 درصد گياه پنبه) بيشترين مقدار را داشت (0/05 p ). در اين آزمايش، رفتار خوردن و نشخوار با كاهش مقدار كاه گندم تمايل به افزايش داشت. به طور كلي، اختلاف معني داري در رفتار خوردن، نشخوار و جويدن وجود نداشت. بر اساس نتايج حاصل از اين آزمايش، مي توان از گياه پنبه‏ تا 100 درصد به عنوان علوفه جايگزين كاه گندم در تغذيه ميش هاي داشتي استفاده كرد.