رابطه علّي تصميم‏ گيري متمركز و اوباشگري در محيط كار با فرسودگي شغلي: نقش واسطه‏اي سكوت سازماني

مقدمه و هدف: امروزه، فرسودگي شغلي به يك معضل شايع سازماني تبديل شده كه تمام شئون زندگي مردم را در برگرفته و موجبات كاهش نيروي كار و ضربه به اقتصاد و توليد كشور را فراهم آورده است. پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطه علّي تصميم‏گيري متمركز و اوباشگري در محيط كار با فرسودگي شغلي با نقش واسطه‏اي سكوت سازماني انجام گرفت. مواد و روش‏ها: اين مطالعه از نوع پژوهش‏هاي همبستگي مبتني بر الگويابي معادلات ساختاري بود.جامعه آماري اين پژوهش شامل تمامي كاركنان مديريت تعمير، تكميل و خدمات فني چاه‏هاي نفت شركت ملي مناطق نفت‏خيزجنوب در سال 1398 بود. كل اين جامعه آماري به عنوان نمونه پژوهش به كار گرفته شد(376نفر). شركت‏كنندگان در پژوهش به پرسشنامه تمركزگرايي در تصميم‏گيري (46) سكوت سازماني (39)،  اوباشگري در محيط كار (48) و فرسودگي شغلي (6) پاسخ دادند. تحليل داده‏ها با استفاده از روش الگويابي معادلات ساختاري (SEM) انجام گرفت، جهت بررسي معني‏داري اثرات غيرمستقيم، روش بوت‏استراپ به كار گرفته شد. يافته‏ها: نتايج نشان داد كه الگوي پيشنهادي پژوهش از برازش خوبي با داده‏ها برخوردار است. يافته‏ها همچنين حاكي از آن بود كه تصميم‏گيري متمركز و اوباشگري در محيط كار روابط معني‌داري با فرسودگي شغلي و سكوت سازماني داشتند. همچنين، روابط غيرمستقيم تصميم‏گيري متمركز و اوباشگري در محيط كار با فرسودگي شغلي از طريق سكوت سازماني معني‌دار بود. بحث و نتيجه‏گيري: براساس يافته‏هاي اين پژوهش مي‏توان نتيجه گرفت كه جهت كاهش فرسودگي شغلي، توجه به نقش تصميم گيري متمركز، اوباشگري در محيط كار و سكوت سازماني ضروري است.