بررسي تعديل كنندگي وابستگي به تلفن همراه در آزمون مدل پيش بيني نشاط ذهني بر اساس حمايت اجتماعي و ناگويي خلقي با ميانجي گري اهمال كاري تحصيلي

مقدمه و هدف: با توجه به شيوع بالاي وابستگي به تلفن هاي هوشمند و نيز اهمال كري در بين نوجوانان، هدف اين پژوهش بررسي تعديل كنندگي وابستگي به تلفن همراه در آزمون مدل پيش بيني نشاط ذهني بر اساس حمايت اجتماعي و ناگويي خلقي با ميانجي گري اهمال كاري تحصيلي در دختران نوجوان بود.   مواد و روش ها: جامعه آماري شامل دانش‌آموزان دختر دوره متوسطه شهر بندر امام خميني (ره) بود كه در سال تحصيلي 98 1397 مشغول به تحصيل بودند.از بين آنها 352 نفر به روش نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌اي چند مرحله‌اي انتخاب شدند. و به پرسشنامه‌هاي وابستگي به تلفن هوشمند، حمايت اجتماعي ادراك شده، ناگويي خلقي، اهمال كاري و نشاط ذهني، پاسخ دادند. داده‌ها با روش مدل‌يابي معادلات ساختاري تحليل شدند. (05/0 ≥P). يافته ها: نتايج نشان دادند در هر دو گروه، مسير مستقيم حمايت اجتماعي و ناگويي خلقي، با نشاط ذهني معني دار نبود، اما مسير مستقيم اهمال كاري تحصيلي به نشاط ذهني منفي و معني دار و حمايت اجتماعي به اهمال كاري تحصيلي منفي و معني دار  و مسير ناگويي خلقي به اهمال كاري تحصيلي مثبت و معنادار بود. اهمال كاري تحصيلي رابطه بين حمايت اجتماعي و ناگويي خلقي را با نشاط ذهني به صورت كامل واسطه‌گري كرد. همچنين وابستگي به تلفن همراه اين مدل ميانجي گري را تعديل كرد. بحث و نتيجه گيري: مي‌‌توان با افزايش حمايت اجتماعي و درمان ناگويي خلقي اهمال كاري تحصيلي را در نوجوانان كمتر كرده و به واسطه آن نشاط ذهني را بهبود بخشيد. و با آموزش استفاده صحيح از تلفن همراه شدت تاثير عوامل بر كاهش نشاط ذهني را كمتر كرد.