اثر مقاومت مصالح بر ظرفيت محوري ستون هاي فولادي پر شده با بتن

در سال هاي اخير، اعضاي با مقطع فولادي پرشده با بتن بدليل عملكرد هم افزايي بتن و فولاد در ساختمان هاي بلند، پل ها و سازه هاي صنعتي مورد استفاده قرار گرفته اند. بررسي آيين‌نامه هاي مختلف نشان داده است كه در طراحي اين اعضا محدوديت هايي براي مقاومت بتن و اجزاي فولادي ايجاد شده است. در اين مطالعه به بررسي محدوديت هاي اشاره شده براي مقاومت مصالح مورد استفاده در آيين‌نامه هاي طراحي پرداخته شده و رابطه اي براي تاثير مصالح مقاومت بالا (خارج از محدوده آيين‌نامه) بر ظرفيت محوري ستون هاي فولادي پرشده با بتن با استفاده از يك روش سه مرحله اي ارائه گرديده است. مرحله اول شامل تدوين پايگاه داده آزمايشگاهي از اعضاي با مصالح مقاومت بالا و ارزيابي امكان گسترش معادلات طراحي براي آنها مي‌باشد. مرحله دوم شامل توسعه مدل جديد براي تعيين اثرات مقاومت مصالح بر ظرفيت محوري فشاري اين اعضا بر مبناي پايگاه داده توسعه داده در مرحله اول و استفاده از الگوريتم برنامه‌سازي بيان ژني است. در مرحله سوم، عملكرد رابطه پيشنهادي براساس ضريب تشخيص مرسوم و اصلاح شده (R و rm)، خطاي جذر ميانگين مربعات (RMSE)، ميانگين درصد خطا نسبي (MAPE) و شيب خطوط رگرسيون عبوري از مركز (k و k’) مورد بررسي قرار گرفته است. همچنين ضريب كاهش مقاومت براي رابطه پيشنهادي ارائه گرديده است. نتايج نشان داده است كه رابطه ارائه شده در محدوده پايگاه داده ايجاد شده، دقت قابل قبولي داشته و مي‌تواند به عنوان ابزاري مناسب در تخمين ظرفيت محوري ستون‌هاي ساخته شده از مصالح مقاومت بالا مورد استفاده قرار گيرد.