كاربرد روش دلفي در شناسايي شاخص‌هاي كيفي مؤثر بر مدل مديريت ريسك در سازه‌هاي چوبي

با توجه به اينكه ايران از جمله كشورهاي زلزله‌خيز جهان است، از اين رو استفاده از مصالح ساختماني پيش ساخته از جمله چوب يكي از راهكارهاي لازم جهت ايجاد ساختمان هاي ايمن مي باشد. از مهمترين مزاياي سازه هاي چوبي مقاومت بالاي آن ها در براي انواع بلاياي طبيعي (زلزله، سيل و آتش سوزي) مي‌باشد. بر اين مبنا، پژوهش حاضر با هدف كاربرد روش دلفي در شناسايي شاخص‌هاي كيفي موثر بر مدل مديريت ريسك در سازه‌هاي چوبي در مناطق زلزله خيز كشور ايران انجام شده است. روش پژوهش برحسب هدف، بنيادي-كاربردي؛ برحسب نوع داده، كيفي است. جامعه آماري پژوهش شامل خبرگان دانشگاهي و سازماني بودند كه با استفاده از روش نمونه گيري غيرتصادفي هدفمند وكفايت داده‌ها و اصل اشباع در مجموع با 30 نفر مصاحبه گرديد. براي گرداوري داده‌ها، از مصاحبه نيمه ساختار‌يافته استفاده شد. تجزيه‌وتحليل داده‌ها در بخش كيفي، با شيوه دلفي انجام شد. نتايج حاصل از يافته‌هاي اين پژوهش نشان داد كه درمجموع 43 عامل ريسكي در سازه هاي چوبي وجود دارد كه به دو دسته ريسك داخلي و خارجي تقسيم بندي گرديد. از بين اين 43 ريسك، 11 ريسك اصلي مؤثر بر پياده سازي مديريت ريسك در كاربرد سازه‌هاي چوبي مسكوني در مناطق زلزله خيز كشور ايران شناسايي شدند.