مقايسة اثربخشي درمان يكپارچة فراتشخيص اختلالات هيجاني و درمان فراتشخيص كارآمدي هيجاني بر تنظيم هيجان بزرگسالان داراي لكنت‌زبان

Comparison of the Effect of Unified Transdiagnostic Treatment from Emotional Disorders and Emotion Efficacy Therapy on Emotion Regulation among Adults with Stuttering

هدف اصلي پژوهش حاضر، بررسي اثربخشي و مقايسة درمان يكپارچه فراتشخيص اختلالات هيجاني و درمان فراتشخيص كارآمدي هيجاني بر تنظيم هيجان بزرگسالان داراي لكنت‌زبان مبتلا به اختلال اضطرابي است. اين پژوهش كاربردي و طرح آن از نوع شبه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون- پس‌آزمون- گروه گواه و دوره پيگيري است. جامعة آماري شامل تمامي بزرگسالان داراي لكنت‌زبان مراجعه‌كننده به كيلينيك‌هاي گفتاردرماني دانشگاه علوم پزشكي ايران‌شهر تهران و انجمن لكنت ايران در سال 1398 است. تعداد نمونه 36 فرد (27 مرد و 9 زن) واجد شرايط داوطلب است كه براساس نمونه‌گيري از نوع دردسترس انتخاب و براساس ملاك‌هاي ورود به پژوهش مانند مصاحبة باليني ساختاريافته وارد مطالعه شدند و به‌صورت تصادفي در گروه درمان يكپارچه فراتشخيص اختلالات هيجاني، گروه درمان فراتشخيص كارآمدي هيجاني و يك گروه گواه قرار گرفتند. براي گروه‌هاي درماني، مداخله‌ها 12 جلسة دوساعته بود و براي گروه گواه مداخله‌اي صورت نگرفت. ابزار پژوهش، پرسشنامة دشواري در تنظيم هيجان گراتز و روئمر (DERS) بود. براي تحليل داده‌ها از نرم‌افزارSPSS با توجه به نوع مطالعه و اندازه‌گيري در سه‌ مرحله از تحليل واريانس با رويكرد اندازه‌گيري مكرر استفاده شد. از يافته‌هاي قابل‌توجه پژوهش مي‌توان به اثربخشي درمان فراتشخيص كارآمدي هيجاني بر كاهش هر شش مؤلفة دشواري در تنظيم هيجان (01/0p <) و اثربخشي درمان يكپارچة فراتشخيص اختلالات هيجاني بر كاهش چهار مؤلفة دشواري در تنظيم هيجان (01/0p <) اشاره كرد. درمجموع درمانگران حيطة لكنت مي‌توانند با به‌كارگيري اين دو روش زمينه را براي تنظيم هيجان فراهم كنند.

The main aim of the present study is to compare the effectiveness of unified transdiagnostic treatment of emotional disorders and emotion efficacy therapy on emotion regulation in adults with stuttering and anxiety disorder. The research method is applied purposively and the research design is a quasi-experimental with pre-test-post-test design and control group with a follow-up period. The statistical population include all stuttering adults who visited speech therapy clinics in Tehran and the Iranian Stuttering Association in 2018–2019. 36 individuals (27 males and 9 females) who stutter were selected using an available sample and based on inclusion criteria such as a structured clinical interview. They were then randomly assigned to the experimental groups and the control group. For the treatment groups, each intervention was based on two-hour sessions, and for the control group, no intervention was conducted. The tools used in the present study included the Gratz and Roemer’sDifficulties in Emotion Regulation Scale (DERS). According to the nature of the study and measurement in three stages, repeated measures analysis was used to analyze the data using SPSS 18. From the remarkable results, we can mention the effectiveness of EFT on reducing all six components of emotion regulation difficulties (P <0.01) and the effectiveness of UP on reducing the four components of emotion regulation difficulties (P <0.01). In general, stuttering therapists can use these two methods for better emotion regulation.