نقد و بررسي كتاب زمان، مصرف و زندگي روزمره

در ميان موضوعات رايج علوم اجتماعي در ايران، موضوع زمان علي­رغم اهميت آن مورد غفلت قرار گرفته و فقر ادبيات نظري جامعه­شناختي پيرامون زمان با توجه به كتب و مقالات چاپ­شده كاملاً مشهود است. در اين شرايط، برگردان اين كتاب به فارسي، صرف نظر از نقصهاي ترجمه­اي آن، كاري قابل تقدير و ارزنده است. تاكيد مقالات اين كتاب بر روي ارتباط متقابل بين مفاهيم زمان، مصرف، زندگي روزمره، عوامل روانشناختي و اجتماعي و فرهنگي و جايگاه سرمايه­داري است كه با گرايش به نظريه كردار و دخيل كردن همزمان سطوح خرد و كلان، اغلب مقالات آن نگارش يافته. اين كتاب با زير سئوال بردن درك جهانشمول از زمان و با سود جستن از مردم­نگاري تطبيقي و تحليل تاريخي، برخورد شكاكانه­اي با مفاهيم و باورهاي رايج دارد. مانند اين عقيده كه دوره سنتي، دوره­اي متعادل و مدرنيته، دوره­اي آشفته است. تجربه زمان به واسطه نيروهاي بيروني شكل نمي­يابند، بلكه زمان­مندي­ها دائماً بازتوليد شده و از طريق توالي و زمان­بندي كردار روزمره وضع و دگرگون مي­شوند. بسياري و احتمالا بيشتر فرايندها و كردارهاي درگير در ساخت زمان، درگير استفاده از چيزها و مصرف هستند. فرهنگ مصرف تجاري نقش فعالي در خلق رژيم­هاي ارزش زمان­مند بازي مي­كند.

Among the common themes of the social sciences in Iran, the subject of time has been neglected in spite of its importance, and the poverty of the theoretical literature of sociology around time is quite evident with regard to the books and articles published. In this situation, translating this book into Persian, regardless of its translation defects, is a commendable and valuable work. The focus of this book is on the interrelationships between the concepts of time, consumption, daily life, psychological, social, and cultural factors, and the place of capitalism. Most of its articles have been written with a focus on behavioral theory and simultaneous involvement of micro and macro levels. By questioning the universal understanding of time and benefiting from comparative ethnography and historical analysis, the book is skeptical of common concepts such as traditional equilibrium and turbulent modernity. The experience of time is not shaped by external forces, but by time, being constantly reproduced and transformed by the sequence and timing of daily action. Many and probably most of the processes and actions involved in making time involve the use of things and consumption. The culture of commercial consumption plays an active role in creating value-time regimes.