بررسي بازتاب نظريۀ «تفسير انسان به انسان» آيت الله جوادي آملي بر راه‌كارهاي تحقق سلامت معنوي

افزايش كيفيت زندگي و دستيابي به سلامت در همه ابعادش همواره ذهن بشر و خصوصاً انديشمندان را به خود مشغول كرده است. بيش از سه دهه است كه سلامت معنوي به عنوان يكي از ابعاد سلامت در سازمان‌ بهداشت جهاني مطرح شده است ولي همچنان داراي زواياي پنهاني مي‌باشد كه حصول آن را براي جوامع بشري دشوار نموده است. به واسطه تاثيرپذيري فراوان سلامت معنوي از قيود حاكم بر جوامع انساني، لازم است هر جامعه بنا بر اقتضائات خود به تحليل اين مفهوم بپردازد تا به نتايجي ملموس و قابل اجرا دست يابد. از اين رو پژوهش حاضر با هدف بررسي اثرات پذيرش نظريه «تفسير انسان به انسان» بر راه‌كارهاي تحقق سلامت معنوي سامان يافته است. روش تحقيق، توصيفي – تحليلي است. از منظر هدف نيز پژوهش حاضر از نوع تحقيقات كاربردي است؛ زيرا هدف از انجام آن، توسعه دانش كاربردي درخصوص راه‌كارهاي دستيابي به سلامت معنوي است. يافته‌هاي پژوهش حاكي از آن است كه براساس اين نظريه و همچنين پذيرش تعريف انسان به «حي متاله»، راه دست يافتن به سلامت معنوي بازگرداندن متشابهات انسان به محكمات وجوديش (فطرت الهي‌) و همچنين تأسي به انسان كامل عيني و در نهايت تحقق «نگاه توحيدي» است. با توجه به آثار آيت الله جوادي آملي مي‌توان چنين استنباط نمود كه نگاه توحيدي منشا پيدايش چهار اصل مهم است: توجه كامل به مقام خليفه الهي، تحقق نگاه آيه‌اي به هستي، هدفمند دانستن آفرينش انسان و جهان و در نهايت باريافتن به مقام عبوديت الهي و فهم فلسفه حيات انساني؛ كه با توجه به اين اصول چهارگانه مي‌توان به راه‌كارهاي تحقق سلامت معنوي از منظر آيت الله جوادي آملي دست يافت.