بررسي روش تربيتي الگويي در مثنوي هاي عطار با توجه به نظريه يادگيري شناختي- اجتماعي آلبرت بندورا

عطار ازجمله شاعران و عارفان قرن ششم و هفتم هجري است كه در آثارش به انسان و راه هاي رسيدن او به سعادت و كمال، بسيار توجه داشته است. وي براي تربيت شاگردانش (مريدان) از روش هاي مختلفي بهره گرفته است. يكي از اين روش ها روشي است كه امروزه با عنوان روش الگويي يا الگوپردازي مطرح مي شود. ازاين رهگذر مي توان ديدگاه عطار را به نظريه يادگيري شناختي- اجتماعي آلبرت بندورا نزديك دانست. پرسش اين پژوهش اين است كه آيا بين روش تربيتي الگويي مورد استفاده در مثنوي هاي عطار و روش الگوبرداري مبتني بر نظريه يادگيري اجتماعي بندورا شباهت هايي وجود دارد. جامعه مورد مطالعه، سه مثنوي عطار شامل منطق الطير، مصيبت نامه و الهي نامه است. روش تحقيق، توصيفي - تحليلي است. نتايج تحقيق نشان داد كه با كاربرد نظريه اجتماعي بندورا مي توان بسياري از انديشه هاي عطار را تبيين كرد. روش تربيتي الگويي او با آنچه در نظريه بندورا دراين خصوص گفته شده شباهت هاي زيادي دارد.