بررسي پارادوكس در شعرعرار مطالعه موردي: ديوان (عشيات وادي اليابس)

مصطفي وهبي التل( 1944-1899 ) معروف به عرار يكي از شاعران معاصر اردن است كه پارادوكس يا ناسازواري هنري از هنجار گريزي معنايي و يكي از مهمترين عناصر شعري وي محسوب ميگردد. يافتههاي اين پژوهش از طريق بررسي ديوان اشعار وي به نام )عشيات وادي اليابس( با روش توصيفي – تحليلي پس از بحث راجع به پارادوكس و كاربرد آن در اشعار شاعر بهدستآمده است. پارادوكس يكي از مقولههاي مهم نقد ادبي است و متناقض نما، تجمع شاعرانه دو مفهوم متضاد است كه از ديدِ عقلي محال و ناشدني به نظر ميآيد، امّا در وراي آن حقيقتي نهفته شده كه تنها ذهن كاوش گر به دريافت مفهوم آن نايل ميگردد. بررسي الگوي اشعار تمسخرآميز، پارادوكس عاشقانه شاه و درويش، پارادوكس عدم انسجام، پارادوكس اشتقاقي، پارادوكس عدم سازگاري )جمله با جمله( از مهمترين اهداف اين پژوهش است. آفريدن مضامين تازه و نكتهسنجيهاي دقيق و باريكخيالي با به كار كشيدن تشبيهات، استعارات و مجازهاي خاص شاعر از تصاوير و معاني پارادوكسي از مهمترين نتايج اين پژوهش است اين پژوهش به دنبال آن است كه به اين سؤال پاسخ دهد كه شاعر با چه شيوهاي از پارادوكس ياري جسته است كه موجبات برجستهسازي سخن خويش را فراهم ساخته و هدف وي از اين رويكرد چه بوده است؟ و بر اين فرضيه استوار ميباشد كه پارادوكس در ديوان وي فقط براي زيبا آفريني ساخته نشده و نشاندهنده مفاهيم متناقض هست و شاعر در اينگونه متناقض نماها واقعيت را ارائه مينمايد.