بررسي شيوه‌هاي برگردان مثني در چهار ترجمه‌ قرآن كريم و قابليت انطباق آن با ساختار دستوري زبان فارسي (مطالعه موردي ترجمه‌هاي الهي قمشه‌اي، آيتي، خرمشاهي و انصاريان)

تفاوت‌ در ساختار دستوري ميان زبان‌ها، همواره يكي از مباحث چالش برانگيز در ترجمه است و شايد بتوان گفت هر چه دو زبان از لحاظ اصل و ريشه از هم دورتر باشند، تفاوت دستوري ميان آن‌ها بيشتر خواهد بود. يكي از مقوله‌هايي كه تفاوت ساختاري در آن نمود برجسته‌اي دارد، مقوله شمار است. در زبان عربي به عنوان يكي از زبان‌هاي سامي براي اين مقوله سه برش يعني مفرد، مثني و جمع وجود دارد ودر زبان فارسي كه از جمله زبان‌هاي هند و اروپايي به‌شمار مي‌رود، براي مقوله شمار فقط دو برش مفرد و جمع در نظر گرفته شده است. حال با توجه به اين‌كه صيغه مثناي عربي در شمار زبان فارسي معادلي ندارد، چه راهكارهايي براي برگردان آن به زبان فارسي وجود دارد؟ اين جستار پس از بررسي ترجمه 150 آيه حاوي صيغه مثني در چهار ترجمه الهي‌قمشه‌اي، آيتي، خرمشاهي و انصاريان به اين نتيجه رسيده است كه مترجمان در برگردان صيغه مثني از چهار راهكار بهره جسته‌اند: 1. استفاده از عدد دو 2.تصريح و ذكر مرجع مثني 3. ترجمه مثني به مفرد4. حذف مثني در ترجمه. از ميان اين شيوه‌ها استفاده از عدد دو در ترجمه‌ها بسامد بيشتري داشته است. همچنين مشخص گرديد كه مترجمان در اعمال اين شيوه‌ها، گاه ساختار زبان فارسي را رعايت نكرده و اين امر منجر به عدم درك صحيح معنا و يا نقض ساختار فارسي شده است.