عنوان مقاله :
ارزيابي ترجمه استاد موسوي گرمارودي از خطبه "قاصعه" نهج البلاغه بر اساس نظريه "وينه" و "داربلينه"
عنوان به زبان ديگر :
Evaluation of Garmaroodi's Translation of Nahj al-Balagheh's Sermon "Qaseh" based on Vinay and Darbelnet's Theory
پديد آورندگان :
بخشش، مقصود دانشگاه سمنان , اسماعيلي طاهري، احسان دانشگاه سمنان , ميراحمدي، رضا دانشگاه سمنان
كليدواژه :
نهج البلاغه , موسوي گرمارودي , ويني و داربلنه , ترجمه مستقيم , ترجمه-غيرمستقيم , خطبه قاصعه
چكيده فارسي :
ترجمه استاد سيد علي موسوي گرمارودي يكي از دقيق‌ترين ترجمه‌هاي فارسي نهج‌البلاغه است. استادگرمارودي سعي كرده با پيروي از "قانون بهروز شدن زبان" با وجود ترجمه‌هايي كه از اين كتاب به‌عمل آمده،ضمن بهره بردن ازقديمي‌ترين فرهنگ‌ها، ترجمه‌اي جديد از نهج‌البلاغه ارائه دهد؛ تا با به‌كارگيري زباني نو و فاخر، توانمندي‌هاي زبان فارسي را در ترجمه نمايان سازد. بي‌گمان وي در پي آشكار كردن جلوه‌هاي بي‌نظير بلاغت اين چشمه‌سار سخن شيوا نيز بوده است. مقاله حاضر در صدد است اين ترجمه را منطبق بر نظريه "ويني" و "داربلنه" مورد واكاوي قرار دهد و به‌صورت موردي به بررسي ترجمه خطبه قاصعه از نهج البلاغه بر پايه اين نظريه بپردازد؛ تا در آن ميزان به‌كارگيري و بسامد شيوه‌هاي هفت‌گانه اين دو نظريه‌پرداز ترجمه را بسنجد. نتيجه نشان مي‌دهد كه استاد گرمارودي در اين خطبه هم از مؤلفه‌هاي مستقيم وهم از غير مستقيم بهره مي‌گيرد و ترجمه او در مواقعي كه از تكنيك‌هاي غير مستقيم بهره مي‌گيرد زباني شيوا و خواندني دارد و زماني كه از تكنيك‌هاي مستقيم بهره دارد تا حدي خوانايي خود را از دست مي دهد اما در حالت غير مستقيم امانت‌داري آن و معادل‌يابي‌هاي دقيق او قابل تأمل است.
چكيده لاتين :
Seyyed Ali Mousavi Garmaroodi's translation is one of the most accurate Persian translations of Nahj al-Balaghah. Despite the old version translations of this book, Garmaroodi tried to follow the "language updating rule." Therefore, using the antique dictionaries provided new translations of Nahj al-Balaghah aims to show the capabilities of the Persian language in a new and glorious translation. Undoubtedly, he also sought to reveal the unique manifestations of eloquent rhetoric. The present article intends to analyze the translation of the Qaseh sermon from Nahj al-Balaghah based on the theory of Viney & Darbelent and measure the application and frequency of the heptathlon approaches of this theory. The result shows that in this sermon, Garmaroodi uses both direct and indirect components. His translation has an eloquent and readable language in indirect techniques, and its trusteeship and precise equations are noticeable, but while using direct methods, his translation partially losses its readability.
عنوان نشريه :
پژوهشهاي نهج البلاغه
