ارايه يك مدل بر اساس متغير هاي كمكي براي محاسبه كارايي و اثر بخشي ايستگاه هاي مترو شهر تهران در تحليل پوششي داده ها با ورودي و خروجي هاي وابسته

Providing a model based on auxiliary variables for calculating the efficiency and effectiveness of metro stations in Tehran in the analysis of data coverage with inputs and outputs

كارايي نسبي مجموعه اي از واحد هاي تصميم گيرنده با چندين ورودي و خروجي به كمك تحليل پوششي داده ها به دست مي آيد. يكي از پيش فرض هاي اصلي مدل هاي كلاسيك تحليل پوششي داده ها در نظر گرفتن هر واحد تصميم گيرنده، به عنوان يك جعبه سياه است. همچنين مستقل بودن ورودي ها و خروجي ها نسبت به هم مي باشد. در اين مقاله عملكرد ايستگاه هاي مترو شهر تهران را با لحاظ نمودن ساختار شبكه دو مرحله اي كه در آن مرحله اول نشان دهنده كارايي و مرحله دوم نشان دهنده اثر بخشي آن مي باشد، تعريف و سپس با توجه به وجود شاخص ها، ورودي وابسته به هم را در مرحله اول و دوم مدل هاي دو مرحله اي را اصلاح نموده و مدل حاصل را براي 71 ايستگاه مترو در شهر تهران بكار گرفته شده و در نهايت از اين تعداد 3 ايستگاه كارا و 2 ايستگاه اثر بخش بوده اند. در مجموع از بين 71 ايستگاه هيچ ايستگاه مترويي داراي بهره وري يك نبوده است.

The relative efficiency of a set of decision makers with multiple inputs and outputs is obtained by analyzing data coverage. One of the main assumptions of the classic models of data envelopment analysis is to consider each decision maker as a black box. Also, the independence of inputs and outputs is relative to each other. In this paper, the performance of subway stations in Tehran is determined by considering the two stage network structure in which the first stage indicates efficiency and the second stage demonstrates its effectiveness, and then, with regard to the presence of indicators, the input depends on In the first and second stages, the two stage models were modified and the resulting model was used for 71 metro stations in Tehran, and finally, 3 effective stations and 2 stations were effective. In total, of the 71 stations, no one of the metro stations have been operating efficiently.