معرفي ابعاد پنج‌گانه قدرت جمهوري اسلامي با بهره‌گيري از رويكرد نظري «بارنت و ديووال» به مفهوم قدرت

هدف:واژه «قدرت» يكي از مفاهيم پركاربرد و جدال‌برانگيز در عرصه «علوم سياسي» و هم­چنين «روابط بين‌الملل» مي‌باشد كه تعاريف مختلفي از آن ارائه گرديده است و نظريه‌هاي مختلف با رويكردهاي هستي‌شناسانه، معرفت‌شناسانه و روش‌شناسانه مختلف، هريك از نگاه خود به بررسي مفهوم «قدرت» پرداخته‌اند. هدف اصلي پژوهش حاضر، بررسي ابعاد قدرت جمهوري اسلامي ايران به­ عنوان يك كنش­گر در عرصه روابط ­بين ­الملل مي ­باشد. اگرچه مي ­توان به ­صورت تجربي به نتايجي در اين خصوص دست يافت، لكن تحليل قدرت جمهوري اسلامي ايران در عرصه روابط بين ­الملل براساس رويكردهاي نظري يكي از الزامات پژوهشي محققان علاقه ­مند به بررسي حوزه انقلاب اسلامي به ­صورت عام و جمهوري اسلامي ايران به­ صورت خاص مي ­باشد. روش‌شناسي پژوهش: در اين پژوهش، رويكرد تلفيقي «مايكل بارنت و ريموند ديووال» به مفهوم «قدرت» به ­عنوان چارچوب نظري انتخاب گرديده است. داده­ هاي مربوط به قدرت جمهوري اسلامي ايران نيز از منابع كتاب­خانه ­اي و وب­محور (اينترنتي) جمع ­آوري شده است. از نظر تجزيه و تحليل اين پژوهش در زمره تحقيقات توصيفي - تحليلي قرار دارد. يافته‌ها: يافته­ هاي پژوهش حاضر نشان مي ­دهد كه جمهوري اسلامي ايران علاوه بر چهار نوع قدرت «اجباري»، «نهادي»، «ساختاري» و «مولد»، داراي بُعد پنجم قدرت با عنوان «قدرت معنوي» مي­ باشد كه قابليت انطباق بر هيچ‌يك از رويكردهاي نظري در باب «قدرت» را ندارد، لكن به‌عنوان يك منبع بيروني قدرت كه كنش‌گران را تحت تأثير قرار داده و آنان را در ايفاي نقش مثبت در عرصه اجتماع (منطبق بر تعاليم ديني) ياري مي‌رساند نمود دارد. نتيجه‌گيري: ميتوان گفت كه جمهوري اسلامي ايران به ­عنوان كنش­گري كه مستظهر به پنج بُعد قدرت «اجباري»، «نهادي»، «ساختاري»، «مولد» و «معنوي» مي ­باشد، در عرصه روابط بين­ الملل به ايفاي نقش مي ­پردازد.

no abstract