نقش ميانجي عزت نفس در رابطه بين حمايت اجتماعي با خستگي عاطفي و بهزيستي روانشناختي

هدف از اجراي اين پژوهش بررسي نقش ميانجي عزت نفس در رابطه بين حمايت اجتماعي با خستگي عاطفي و  بهزيستي روانشناختي بود. روش پژوهش، توصيفي – همبستگي با تاكيد بر معادلات ساختاري بود. جامعه آماري پژوهش را همه دانشجويان پرستاري دانشگاه آزاد اسلامي واحد آباده (168نفر) تشكيل مي‌دادند. براي تعيين حجم نمونه از فرمول كوكران استفاده شد و تعداد 115 نفر به‌عنوان نمونه انتخاب شدند كه گزينش آن‌ها با استفاده از روش تصادفي ساده صورت گرفت. جمع‌آوري داده‌ها براساس چهار پرسشنامه حمايت اجتماعي زيمت و همكاران (1988)، خستگي عاطفي شوفلي و همكاران (2002)، بهزيستي روانشناختي ريف (1989) و عزت نفس روزنبرگ (1965) صورت گرفت كه همساني دروني آن‌ها به ترتيب 0/71، 0/98 ،0/94 و 0/99 به دست آمد و روايي صوري و محتوايي آن‌ها با استفاده از نظر متخصصان تاييد شد. تجزيه و تحليل داده‌ها به كمك دو نرم‌افزار SPSS و PLS صورت پذيرفت. نتايج پژوهش نشان داد بين حمايت اجتماعي و عزت نفس رابطه مثبت و معني‌داري وجود دارد و عزت نفس نيز با خستگي عاطفي و بهزيستي اجتماعي رابطه معني داري دارد. هم چنين نقش ميانجي عزت نفس در رابطه بين حمايت اجتماعي با خستگي عاطفي و بهزيستي روانشناختي تاييد شد.