مقايسه اثربخشي برنامه‌هاي مديريت والدين و دلسوزي به خود بر سطوح خودانتقادي مادرانِ كودكان داراي اختلالات يادگيري

هدف اين پژوهش مقايسه اثربخشي برنامه‌هاي مديريت والدين و دلسوزي به خود بر سطوح خودانتقادي مادران كودكان داراي اختلالات يادگيري بود. روش پژوهش ‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون– پس‌آزمون چندگروهي بود. جامعه آماري پژوهش شامل كليه مادران كودكان داراي اختلالات يادگيري مراجعه‌كننده به مراكز مشكلات ويژه يادگيري شهر اردبيل در سال‌تحصيلي 1397-1398 بود. تعداد نمونه مورد پژوهش 60 نفر از مادران جامعه مذكور بود كه به شيوه‌ي تصادفي در 3 گروه آموزش برنامه مديريت والدين (20 نفر)، آموزش دلسوزي به خود (20 نفر) و گروه كنترل (20 نفر) جايگزين شدند. يك گروه آزمايش 8 جلسه يك‌ ساعته آموزش مديريت والدين و يك گروه 8 جلسه 70 دقيقه‌اي آموزش دلسوزي دريافت كردند. به منظور گردآوري داده‌ها از مقياس سطوح خود انتقادي استفاده شد. تجزيه تحليل داده‌‌ها با آزمون تحليل كوواريانس چندمتغيره (MANCOVA) و آزمون تعقيبي بنفروني با نرم‌افزارآماري SPSS22 صورت گرفت. يافته‌ها نشان داد هر دو برنامه مداخله‌اي تأثير معناداري بر كاهش سطوح خودانتقادي مادران كودكان داراي اختلالات يادگيري دارد (0.01 p ). نتايج آزمون تعقيبي بونفروني نشان داد كه تفاوت اثربخشي برنامه دلسوزي به خود و آموزش مديريت والدين بر كاهش سطوح خودانتقادي‌اي معناداري نبود (0.05 P). لذا مي‌توان بيان نمود كه هر دو درمان قابليت‌هاي عملي خوبي براي مداخلات باليني بر سطوح خودانتقادي را دارا مي‌باشد.