تاثير كاهش نرخ غذادهي ماهي كپور معمولي (Cyprinus carpio) بر عملكرد رشد و تغذيه، شاخص‌هاي بيوشيميايي خون و كيفيت آب در سيستم بيوفلاك در مقايسه با آب تميز

اين مطالعه با هدف بررسي تاثير نرخ كاهش غذادهي بر كيفيت آب، عملكرد رشد و پاسخ ايمني ماهي كپور (Cyprinus carpio) در سيستم بيوفلاك و آب تميز انجام شد. ماهي ها (ميانگين وزني 0.44± 9.04 گرم) در 18 مخزن (50 ليتري) بصورت كاملاً تصادفي در قالب طرح فاكتوريل 3×2 شامل؛ استفاده از غذاي تجاري 100، 85 و 70 درصد (بترتيب 2.5، 2.12 و 1.75 درصد وزن بدن) در گروه بيوفلاك (BF2، BF1 و BF3) و گروه بدون فلاك (NF2، NF1 و NF3) به مدت 60 روز ذخيره سازي شدند. در پايان آزمايش، غلظت نيتروژن آمونياك كل (TAN) به طور قابل توجهي در بيوفلاك نسبت به بدون فلاك پايين تر بود. بيشترين عملكرد رشد ماهي و كمترين ضريب تبديل غذايي در گروه هاي بيوفلاك با 2.5 و 2.12 درصد غذادهي (BF1 و BF2) بدست آمد. پس از 60 روز، سطح لايزوزيم و ايمونوگلوبولين كل سرم به طور قابل توجهي افزايش و سطح كورتيزول سرم در تيمار BF1 كاهش يافت. اين پژوهش نشان داد كه كاهش نرخ غذادهي (2/12 تا 2.5 درصد وزن بدن) ماهي كپور معمولي در سيستم بيوفلاك نسبت به آب تميز مي تواند بر عملكرد رشد و پاسخ ايمني تاثير مثبت معني داري داشته باشد.