ارائه مدل بهينه‌سازي استوار پويا براي مساله مسيريابي-زمانبندي در لجستيك بشردوستانه و حل آن با استفاده از الگوريتم فراابتكاري گروه‌بندي (مطالعه موردي: زلزله تهران)

هر ساله بحران‌هاي طبيعي مختلف، تعداد زيادي از افراد سراسر دنيا را تحت تاثير خود قرار مي‌دهند. بعد از وقوع يك بحران، ارسال منابع امدادي از طريق لجستيك امداد سريع و كارا مهم‌ترين اقدام براي كاهش درد و رنج افراد تحت تاثير است. سرعت و كارايي برنامه‌هاي امدادي به توانايي لجستيك در تهيه، دريافت، انتقال و توزيع موجودي‌ها به مناطق آسيب‌پذير بستگي دارد. تصميم‌گيري در زمان وقوع بحران معمولاً بر اساس تجربه صورت مي‌گيرد. از اينرو، فراهم كردن يك ابزار كارآمد براي مديريت عمليات‌هاي بشردوستانه مهم است. در اين مقاله دوتا از اصلي‌ترين تصميمات لجستيكي در زمان وقوع بحران، يعني مسيريابي و زمانبندي وسايل نقليه براي توزيع منابع به نقاط آسيب‌ديده مورد توجه قرار گرفته است. براي اين منظور يك مدل برنامه‌ريزي رياضي پويا، چند كالايي، چند انبار، چند سفره تحت شرايط عدم قطعيت توسعه داده شده است كه همزمان چندين ويژگي مهم مسائل دنياي واقعي را دربر مي‌گيرد. برنامه‌ريزي چند دوره‌اي استفاده شده اين امكان را براي برنامه‌ريزان فراهم مي‌كند كه در صورت هر گونه تغيير در پارامترها، برنامه‌هاي لجستيكي را با در نظر گرفتن وقايع جديد و اقدامات انجام شده قبلي به‌هنگام نموده و بر كارايي برنامه‌ريزي‌هاي انجام شده بيافزايد. در نتيجه پيچيدگي مدل بيان شده، يك الگوريتم فراابتكاري گروه‌بندي براي حل‌ مساله بيان شده و براي نخستين بار مساله از ديدگاه گروه‌بندي ديده مي‌شود. براي ارزيابي درست‌نمايي و كارايي مدل‌ ارائه شده، مطالعه موردي از كلان‌شهر تهران ارائه شده است. يافته‌ها، كاربردي بودن مدل‌ بيان شده را براي حل مسائل واقعي نشان مي‌دهند.