خط مشي گذاري براي توسعه سرمايه انساني تاب آور در مواجهه با بحران

Policy-making for the development of resilient human capital in the face of crisis

در زندگي روزمره ي ما انسان ها، ماهيت برخي شرايط و تجارب به گونه اي است كه افراد، خواه ناخواه دچار مشكل مي شوند؛ به طوري كه ممكن است سلامت رواني آنان تهديد شود. تاب آوري، شامل مجموعه اي از ظرفيت هاي فردي و رواني است كه فرد به كمك آنها مي تواند در شرايط دشوار مقاومت كند و دچار آسيب ديدگي نشود و حتي در تجربه ي اين شرايط مشكل آفرين يا بحراني، خود را به لحاظ شخصيتي ارتقاء بخشد. پژوهش حاضر درصدد خط مشي گذاري براي توسعه سرمايه انساني تاب آور در مواجه با بحران است. روش پژوهش حاضر به لحاظ هدف، كاربردي و به لحاط اجرا از نوع كيفي با رويكرد اكتشافي است. براي انتخاب افراد خبره جهت برگزاري مصاحبه ها، از روش نمونه گيري هدفمند استفاده شد. داده هاي پژوهش حاضر، با انجام مصاحبه هاي نيمه ساختار يافته با 18 نفر از مديران و كارشناسان سازمان آتش نشاني و جمعيت هلال احمر تهران، از طريق تجزيه و تحليل مضمون (تم) صورت گرفت. براي تجزيه و تحليل داده هاي تحقيق، از نرم افزار MAXQDA12 استفاده شد. با توجه به تجزيه و تحليل مضمون (تم) و پاسخ هاي ارايه شده، خط مشي هاي موثر بر تاب آوري در مواجه با بحران، در پنج دسته؛ تحول در ارزش ها و نگرش ها، برنامه ريزي و مديريت، افزايش توان سازگاري، توانايي تطبيق با شرايط و توانمندي مواجهه با خطر دسته بندي شدند.

In our daily lives, the nature of some conditions and experiences is so that people get into trouble, whether they like it or not, as their mental health may be threatened. Resilience includes a set of individual and psychological capacities, which with their help, one can resist difficult situations and will not got hurt. The present study seeks to outline the development of resilient human capital in the face of crisis. According to the purpose of this research, its method is a qualitative type and semi-structured interviews, with emphasis on exploratory approach. To select experts to conduct interviews with 18 managers and experts from the Fire Department and the Red Crescent Society through the analysis of the theme. According to the analysis of the content and the answer provided factors affecting in the face of crisis were categorized in 5 categories: changes in values and attitudes, planning in management, increased adaptability, adaptability to conditions, and ability to cope with risk