وابستگي به مسير به مثابه مانعي بر سر راه سياستگذاري درست؛ با تاكيد بر ايران

سياست گذاري عمومي كنش جمعي را مي‌طلبد و بالتبع متضمن وابستگي به مسير است. اين موضوع در اتخاذ سياست‌ها كمتر لحاظ گرديده و نيازمند توجه و واكاواي اثرات منفي آن در اين رشته مي‌باشد. اما وابستگي به مسير چگونه سبب اين نوع تاثيرات نامطلوب مي‌گردد؟ وابستگي به مسير با قفل و منوط كردن اكنون در گذشته، مانع از تغيير سياست‌ها در اثر تغيير شرايط و گذشت زمان مي‌گردد. اين مقاله با جستجو در كتب و مقالات گوناگون به بررسي پيامدهاي منفي و مصاديق فرايندهاي وابسته به مسير بعنوان مانعي مهم و اثرگذار در سياستگذاري پرداخته و نشان مي‌دهد اين عامل چگونه و در چه بستري منشأ اثر خواهد شد و چگونه و با چه سازوكاري در تصميم‌گيري و عدم تصميم‌گيري دخالت مي‌كند. همچنين با بيان مصاديقي از تاثيرات منفي اين عامل در بسترهاي اقتصادي و سياسي در طول زمان به آثار مخرب آن اشاره شده است. از آنجاييكه به وابستگي به مسير در اقتصاد و بطور گذرا در مديريت پرداخته شده، لذا اين امر محركِ تنظيم نوشته پيش‌رو براي جلب توجه به عامل فوق در سياستگذاري گرديده است.

Public policy requires collective action and, consequently, depends on the path. This issue has been less considered in policy-making, and we need to pay attention to and analyze its negative effects in this field, But how does path dependence cause these kinds of adverse effects? Route dependence on locking and subjugation now in the past prevents policies from changing due to changing circumstances and the passage of time. The present article, by searching in various books and articles, examines the negative consequences and examples of path-related processes as an important and effective obstacle in policy-making and shows how and in what context this factor will have an effect; how and by what mechanism it intervenes in decision-making and non-decision-making. Also by giving examples of the negative effects of this factor in economic and political contexts over time; Its destructive effects have been mentioned. Since the dependence on the path in economics and transiently in management has been dealt with, so this has been the stimulus for the regulation of the forthcoming writing, to draw attention to the above factor in policy.