پديد آورندگان :
ملكي، محمود دانشگاه تربيت مدرس، تهران، ايران , محسني رودباري، سينا دانشگاه تربيت مدرس، تهران، ايران , فخرالاسلام، محمد دانشگاه تربيت مدر س - دانشكده مهندسي شيمي - گروه فرايند، تهران، ايران , زارعي، قاسم سازمان تحقيقات، آموزش و ترويج كشاورزي - مؤسسه تحقيقات فني و مهندسي كشاورزي، كرج، ايران
كليدواژه :
بيوديزل , منابع غيرخوراكي , دانه روغني , پتانسيل سنجي , سوخت تجديدپذير
چكيده فارسي :
ايران كشوري با پتانسيل هاي بالا در دسترسي به انرژي هاي تجديدپذير همانند انرژي خورشيدي، آبي، بادي و انواع زيست توده است. بيوديزل يكي از سوخت هاي تجديدپذيري است كه همواره به عنوان جايگزيني مناسب و پايدار (غيرسمي، ايمن و تجزيه پذير) براي سوخت هاي فسيلي مطرح شده است. مرور تجربه كشور هاي مختلف در زمينه استفاده از منابع خوراكي براي توليد بيوديزل نشان مي دهد كه استفاده از منابع خوراكي موجب ايجاد معضلاتي از جمله كمبود منابع غذايي براي جوامع انساني، كمبود خوراك دام ها و بر هم خوردن توازن در صنايع غذايي شده و مي تواند منجر به افزايش چشم گير قيمت اين منابع شود. بنابراين بسياري از محققان و پژوهشگران استفاده از منابع غيرخوراكي را به منظور رفع معضلات ذكرشده، مطرح كرده اند. تاكنون منابع غير خوراكي بسيار گسترده اي براي توليد بيوديزل شناسايي شده است. در اين مقاله، منابع غيرخوراكي بيوديزل كه در ايران توليد و يا پتانسيل توليد آن ها وجود دارد، معرفي شده و مورد بررسي قرار گرفته و يك مطالعه پتانسيل سنجي براي آن ها ارايه شده است. در اينجا منابع غيرخوراكي بيوديزل در چهار دسته ضايعات كشاورزي، روغن هاي پسماند پخت وپز، ريزجلبك ها و دانه هاي غيرخوراكي دسته بندي مي شوند و اين منابع بر اساس پارامتر هاي مختلفي همچون درصد روغن موجود، ميزان روغن در هر هكتار، راندمان توليد بيوديزل، ويسكوزيته، عدد صابوني شدن و طول دوره كشت مقايسه مي گردد، كه بر اساس نتايج به دست آمده، دانه هاي غيرخوراكي به خصوص دانه هاي نوروزك، كرچك و گلرنگ به عنوان منطقي ترين و پايدارترين منابع توليد بيوديزل در ايران، شناسايي شده اند. همچنين در كار حاضر به سياست ها و مشوق هايي كه نهاد هاي متولي مي توانند جهت رونق صنعت بيوديزل اعمال نمايند، پرداخته شده است.
چكيده لاتين :
Research subject: Iran is a country with high potentials for access to renewable energy sources such as solar, hydropower, wind, and biomass. Biodiesel is one of the renewable fuels that has always been proposed as a suitable and stable alternative (non-toxic, safe, and degradable) to fossil fuels.
Research approach: The experiences of different countries in the use of edible sources for biodiesel production shows that the use of edible sources has caused problems such as lack of food resources for human communities, lack of feed for livestock, and upsetting the balance in the food industry, and it can lead to a significant increase in the price of these resources. Therefore, many researchers have proposed the use of non-edible sources to address these problems. So far, very large non-edible sources for biodiesel production have been identified. In this paper, non-edible sources of biodiesel that are produced or have the potential to be produced in Iran are introduced and studied and a potential assessment study is presented for them. Main results In this work, the non-edible sources for biodiesel production are classified into four categories: agricultural waste, waste cooking oils, microalgae, and non-edible seeds. These sources are compared based on various parameters such as oil percentage, oil content per hectare, biodiesel production efficiency, viscosity, saponification number, and cultivation period, which according to the results, non-edible seeds, especially Nowruzak seeds, Castor, and safflower have been identified as the most rational and sustainable sources of biodiesel production in Iran. The present work also deals with the policies and incentives that the responsible institutions can apply for the prosperity of the biodiesel industry.
