فرهنگ ديجيتال و مطالعات بصري: نوستالژي و خيال بافي در رخداد شيوع ويروس كرونا در ايران

Digital culture and visual studies: Nostalgia and dreaming after COVID-19 event in Iran

شيوع ويروس كرونا با شدت هرچه تمام تر به مرزهاي نظم زندگي روزمره ايراني شوك ايجاد كرد. مرگ و بيماري حاصل از شيوع ابتلا به ويروس كرونا موجب شد تا در ايران وضعيت اضطراري ايجاد شود. مدارس و دانشگاه ها تعطيل شد و مردم بايد در خانه قرنطينه مي شدند. همچنين، شيوع ويروس كرونا به رخدادهاي ديگري مانند قرنطينگي منجر شد و به دنبال آن بحران هاي اقتصادي، روحي، و خانوادگي نيز به وجود آمد. بزنگاه رخداد شيوع ويروس كرونا در ايران همزمان با مراسم سنتي خريد شب عيد، مسافرت ، و ديدوبازديدهاي نوروزي بود، درحالي كه تمامي سنت روابطي ايام عيد از هم فروپاشيده بود. با تعطيل شدن شهر، ضرورت عدم جمع شدن در كنار يكديگر و ماندن در قرنطينه، فضاي ديجيتال مهمترين ابزار ارتباطي مردم بود كه به واسطه شبكه هاي اجتماعي مي توانستند احساسات خود ناشي از هراس و اضطراب پرتاب شدن به ميدان رخداد را با يكديگر در ميان بگذارند و پيوند عاطفي ايجاد كنند. بنابراين، يكي از مهمترين احساساتي كه در فضاي مجازي به اشتراك گذاشته مي شد احساس نوستالژي درباره زمان پيشاكرونا و خيال بافي پيرامون آينده بود. بر اين اساس، با اتخاذ رويكردي ميان رشته اي بين مطالعات فرهنگي ديجيتال و مطالعات بصري، هدف اصلي مقاله بررسي چگونگي خودبيان گري احساسات نوستالژي و خيال بافي كاربران ايراني در شبكه اجتماعي اينستاگرام و فيسبوك است. در نتيجه، ياد كردن شهر به مثابه خانه امني كه از دست رفته است و فكر كردن درباره آينده مبهم و پيش رو در قالب خيال بافي نشان از گير افتادن در ميدان رخداد شيوع ويروس كرونا است.

The event of the epidemic of Covid-19 had a massive shock to the borders of the order of Iranian everyday life. The emergence of death and disease from the Covid-19 put Iran in an exception state. Universities and schools were shut down and people went to lockdown. Also, the event of the epidemic of Covid-19 led to other events such as quarantine and it caused economic, mental, and family crises. The crucial event of the epidemic of Covid-19 was coincident with the traditional ceremony of Iranian New Year accompanied by shopping, traveling, and visiting families. But all of them were destroyed. By shutting down the city and the necessity of not coming together, digital geography was the most important space for retrieval of relationships and people could share their emotions of fear and anxiety and they make an emotional connection. Thus, one of the most important emotions which were shared in virtual social networks included nostalgia about the time before the epidemic of Covid-19 in Iran and dreaming the coming future. Then by applying a multidisciplinary approach through digital cultural studies and visual studies, the main object of the article is to analyze how emotions of nostalgia and dreaming of Iranian people were expressed on Instagram and Facebook. Consequently, remembering the city as a lost secure home and thinking of a vague future as dreaming indicates of getting stuck in the present time of the field of the event.