عنوان مقاله :
ﺗﺄﺛﯿﺮ ادراك و ﺳﻮءادراك ﺑﺮ ﺳﯿﺎﺳﺖ ﺧﺎرﺟﯽ ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﯽ اﯾﺮان ﻃﯽ ﺳﺎﻟﻬﺎي 1399-1376، ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻣﻮردي : راﺑﻄﮥ اﯾﺮان و آﻣﺮﯾﮑﺎ
پديد آورندگان :
شفيعي، حسن داﻧﺸﮕﺎه آزاد اﺳﻼﻣﯽ ﺗﻬﺮان ﺷﻤﺎل، تهران، ايران , رستگارپور، رضا داﻧﺸﮕﺎه آزاد اﺳﻼﻣﯽ ﺗﻬﺮان ﺷﻤﺎل، تهران، ايران , دهشيري، محمدرضا داﻧﺸﮕﺎه آزاد اﺳﻼﻣﯽ ﺗﻬﺮان ﺷﻤﺎل، تهران، ايران
كليدواژه :
رواﻧﺸﻨﺎﺳﯽ ﺳﯿﺎﺳﯽ , ادراك و ﺳﻮءادراك , ﺷﺨﺼﯿﺖ , ﺳﯿﺎﺳﺖ ﺧﺎرﺟﯽ , راﺑﻄﮥ اﯾﺮان و آﻣﺮﯾﮑﺎ
چكيده فارسي :
ﻂ اﯾﺮان و آﻣﺮﯾﮑﺎ ﮐﻪ ﺗﺎ ﻗﺒﻞ از اﻧﻘﻼب 57، ﻣﺘﺤﺪ اﺳـﺘﺮاﺗﮋﯾﮏ ﯾﮑـﺪﯾﮕﺮ در ﻣﻨﻄﻘـﻪ ﺗﻠﻘّـﯽ ﻣﯽﺷـﺪﻧﺪ، در ﻃﻮل ﭼﻬﺎر دﻫﮥ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﻤﻮاره ﺑﺎ ﭼﺎﻟﺸـﻬﺎي ﮔﻮﻧـﺎﮔﻮﻧﯽ روﺑـﺮو ﺑـﻮده، ﺑﻨﺤﻮﯾﮑـﻪ اﻣـﺮوزه ﺑـﻪ دﺷـﻤﻨﺎن ﺳﺮﺳﺨﺖ ﻫﻢ ﺑﺪل ﺷﺪهاﻧﺪ. ﺗﻀﺎدﻫﺎي اﯾﺪﺋﻮﻟﻮژﯾﮏ، ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻓﻠﺴـﻄﯿﻦ، رﻗﺎﺑﺘﻬـﺎ و ﺳﯿﺎﺳـﺘﻬﺎي ﮐـﺎﻣﻼٌ ﻣﺘﻔـﺎوت ﻣﻨﻄﻘﻪاي و ﮐﺸﺎﻧﺪه ﺷﺪن اﯾﻦ اﺧﺘﻼﻓﺎت ﺑﻪ ﺟﻨﮕﻬﺎي ﻧﯿﺎﺑﺘﯽ، دو ﮐﺸـﻮر را ﺑـﻪ ﺷـﮑﻞ ﺧﻄﺮﻧـﺎﮐﯽ رو در روي ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﻗﺮار داده اﺳﺖ. اﻣّﺎ ﺑﺎ وﺟﻮد اﺧﺘﻼﻓﺎت ﻋﻤﯿﻖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺑﺮﺧﯽ از آﻧﻬﺎ اﺷـﺎره ﺷـﺪ، در ﻣﻘـﺎﻃﻊ ﺧﺎﺻـﯽ، ﺷﺎﻫﺪ ﮐﺎﻫﺶ ﺗﻨﺶ و ﯾﺎ ﻫﻤﮑﺎري ﻣﺤﺪود ﻣﯿﺎن دو ﮐﺸﻮر در ﺑﺮﺧﯽ ﻣﻮﺿﻮﻋﺎت ﻣﻨﻄﻘﻬﺎي ﺑﻮدهاﯾـﻢ. ﻧﻮﯾﺴـﻨﺪه ﻣﻌﺘﻘﺪ اﺳﺖ ﻋﻠّﺖِ ﺑﺨﺸﯽ از ﻧﻮﺳﺎﻧﺎت ﻣﻮﺟﻮد در ﮐﺎﻫﺶ و ﯾﺎ اﻓﺰاﯾﺶ ﻣﯿـﺰان ﺗـﻨﺶ در رواﺑـﻂ دو ﮐﺸـﻮر را ﺑﺎﯾﺪ در ﻓﺮاﯾﻨﺪ ادراك و ﺳﻮء ادراك رﻫﺒﺮان و ﺗﺼﻤﯿﻢﮔﯿﺮان ﺟﺴﺘﺠﻮ ﮐﺮد. ﻓﺮاﯾﻨﺪي ﮐﻪ ﺟﺎﯾﮕـﺎه ﻣﻄﺎﻟﻌـﺎﺗﯽ آن در ﺣﻮزة رواﻧﺸﻨﺎﺳﯽ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻗﺮار ﻣﯿﮕﯿﺮد. اﯾﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺑﺮاﺳﺎس ﻧﻈﺮﯾﻪ ﺷﻨﺎﺧﺘﯽ راﺑﺮت ﺟـﺮوﯾﺲ ﺑـﺎ ﻣﻔـﺮوض ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻣﻮاﺿﻊ رادﯾﮑﺎل و ﺗﻬﺎﺟﻤﯽ دوﻟﺖ اﺣﻤﺪي ﻧﮋاد و ﻣﻘﺎﯾﺴﮥ آن ﺑـﺎ ﺳﯿﺎﺳـﺖ ﻣﺴـﺎﻟﻤﺖﺟﻮﯾﺎﻧـﮥ دوﻟـﺖ آﻗﺎﯾﺎن ﺧﺎﺗﻤﯽ و روﺣﺎﻧﯽ در ﺳﯿﺎﺳﺖ ﺧﺎرﺟﯽ، در ﭘﯽ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺳـﻮال اﺳـﺖ ﮐـﻪ ﺷﺨﺼـﯿﺖ و اﻟﮕـﻮي رﻓﺘﺎري ﻣﺘﻔﺎوت رؤﺳﺎي دوﻟﺖﻫﺎي ﻓﻮق ﺗﺎ ﭼﻪ اﻧﺪازهاي ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ اﯾﺠﺎد ادراك و ﺳﻮءادراك در رواﺑﻂ ﻣﯿـﺎن دو ﮐﺸﻮر ﮔﺮدﯾﺪه و آﺛﺎر و ﺗﺒﻌﺎت ﻧﺎﺷﯽ از آن ﭼﻪ ﺑﻮده اﺳﺖ.
چكيده لاتين :
no abstract
عنوان نشريه :
پژوهش هاي روابط بين الملل
