عنوان مقاله :
واكاوي نگار ه ي معراج پيامبر اكرم(ص)در نسخه ي خطي هفت اورنگ جامي گالري فرير با رويكرد بينامتنيت ژرار ژنت
عنوان به زبان ديگر :
Study of prophet Muhammad Miʿraj in Jami Haft Awrang(seven thrones) and the Painting of Sultan Ibrahim Mirza in intertextualite approach
پديد آورندگان :
شايان سرشت، اكبر دانشگاه بيرجند , فخر، فرزانه دانشگاه بيرجند , شريفي، سميه دانشگاه بيرجند
كليدواژه :
معراج , هفت اورنگ , جامي , سلطان ابراهيم ميرزا , بينامتنيت , بيش متنيت ژنت
چكيده فارسي :
نگارگران و نقاشان ايراني، در برخورد با متون ادب فارسي همواره هنر خويش را به منصه ظهور رسانده اند و رابطه ناگسستني اين دو حوزه در تاريخ هنر و ادب ايران انكار ناپذير است. سلطان ابراهيم ميرزا شاهزاده هنردوست عصر صفوي در نيمه دوم قرن10 ه.ق / 16 م. گروهي از هنرمندان با ذوق و با استعداد را براي به تصوير كشيدن هفت اورنگ، شامل هفت مثنوي از ماندگارترين منظومه هاي شعري جامي، گرد هم آورد كه به خلق مجموعه اي شامل بيست و هشت نگاره فاخر از آن مثنوي انجاميد. هدفاصلي اين پژوهش، بررسي پيوند شعر و نقاشي ايراني در خوانش بينامتني نگاره هاي سلطان ابراهيم ميرزا و هفت اورنگ جامي است. نگارندگان در اين پژوهش بر آن است تا داستان معراج پيامبر(ص)منقول در منظومه خردنامه اسكندري را با نگاره آن ازهف تاورنگ سلطان ابراهيم ميرزا از بارويكرد بينامتني و با تكيه بر الگوي بيش متني ژنت به روش توصيفي- تحليلي مورد بررسي قرار دهد و به اين پرسش اصلي پاسخ دهد كه برمبناي رويكرد غالب در پژوهش كميت و كيفيت اشتراكات و افتراقات ميان نگاره و شعر چگونه ارزيابي م يگردد. نقد مباحث همانگونگي و تراگونگي در شعر و نگاره و دقت در جايگشت ها نشان مي دهد كه نگارگر خود را ملزم به تصويرگري تمام ابيات نكرده است. يافته هاي اين تحقيق حاكي از آن است كه در تطبيق نگاره با شعرمعراج پيامبر(ص) بيشتر وجه غالب از منظر بيش متنيت ژنت تراگونگي مي باشد، و از ميان موارد جابجايي، كاهشي و افزايشي بيشترين تكيه بر مورد افزايشي مي باشد كه نگارگر بر اساس تخيل و هنر خود نسبت به شعر در نگاره استفاده كرده است.
چكيده لاتين :
Literature has always inspired Iranian artists, and there is an undeniable connection between them. This research has explored the connection between Iranian poetry and painting in the intertextual and intersemiotic translation of the paintings of Sultan Ibrahim Mirza and Haft Orang Jami.
Prince Ibrahim Mirza (April 1540 - 23 February 1577) was a Persian prince of the Safavid dynasty, He brought together a group of talented artists to illustrate the Haft Awrang, including seven Masnavi of Jami's most enduring poetic poems, which led to the creation of a collection of twenty-eight magnificent Masnavi paintings.
The main purpose In this study, the author intends to examine the story of the prophet Muhammad Miʿraj in kerad nameh eskandary by drawing it from the Haft Awrang of Sultan Ibrahim Mirza Examine from the perspective of intertextual studies and relying of Genette Hypertextuality by Descriptive-analytical method and answer this main question.
A critique of the issues of similarity and convergence in poetry and drawing, and accuracy in substitutions, shows that the painter did not oblige herself to illustrate all the verses.
According to a comparative study between the painting and Muhammad Miʿraj
Mostly dominant from the perspective of Genette is variation, and among the moving cases, Decreasing and increasing is the most reliance on increasing that is based on the painter's imagination.
عنوان نشريه :
نگارينه (هنر اسلامي)