ارزيابي عملكرد سيستم هاي آبياري باراني كلاسيك ثابت با آبپاش متحرك در استان مركزي

هدف از اين مطالعه، ارزيابي عملكرد سامانه‌هاي آبياري باراني كلاسيك ثابت با آبپاش متحرك موجود در دشت‌هاي اراك، شازند، خنداب وكميجان در استان مركزي مي‌باشد. براي اين منظور 10 سامانه آبياري اجرا شده در بازه زماني سال‌هاي 1394-1389 انتخاب گرديد و سپس ارزيابي با استفاده از معيارهاي ضريب يكنواختي(CU) ، يكنواختي توزيع (DU)، راندمان پتانسيل كاربرد در ربع پائين (PELQ) و راندمان واقعي كاربرد در ربع پائين (AELQ) صورت گرفت. نتايج نشان داد كه معيارهاي ارزيابي در تمامي اين سامانه‌ها داراي مقادير نامطلوب مي‌باشند، طوري كه در بلوك‌هاي آزمايش، مقادير ميانگين CUt، DUt ، PELQt و AELQt به ترتيب برابر 8/71، 6/60، 5/48و 5/48 درصد و در كل سامانه، مقادير ميانگين CUs، DUs ، PELQs و AELQs به ترتيب برابر 67 ، 66/48، 52 و 52 درصد مي‌باشد. با توجه به مشاهدات صحرايي و نتايج به دست آمده، مي‌توان گفت مشكلات اصلي سامانه‌هاي مذكور عدم دقت در طراحي، عدم اجراي صحيح، مديريت و نگهداري سامانه‌ها به طور غير اصولي و سازماندهي شده و به كار بردن وسائل با كيفيت نامناسب بوده است. همچنين نتايج ارزيابي بعد از ترسيم منحني درصد كفايت آبياري نشان داد در اكثر اين سامانه‌ها در قسمتهايي از سطح زير كشت كشاورزان اقدام به كم آبياري كرده‌اند.

no abstract