تأثير آبگريزي خاك بر رواناب و فرسايش در شدت‌هاي مختلف بارش

ويژگي‌هاي فيزيكي خاك نقش مهمي در توليد رواناب، فرسايش پذيري و رسوب دارند. هدف اين تحقيق بررسي ميزان رواناب و فرسايش در سطوح مختلف آب‌گريزي و شدت بارش است. بدين منظور خاك به‌طور مصنوعي با استفاده از اسيد استئاريك، آب‌گريز شد. سپس با استفاده از مدل فيزيكي به نام دستگاه تحقيقاتي پيشرفته مطالعات هيدرولوژي، مقدار رسوب و رواناب پنج تيمار خاك آب‌گريز شده تحت تاثير پنج تيمار شدت بارش، شبيه سازي شد. تيمارهاي شدت بارش شامل پنج سطح احتمال وقوع صفر (احتمال وقوع حتمي)، 10% ± و 20% ± شدت بارش 30دقيقه‌اي با دوره بازگشت 1000 سال ايستگاه باران نگار شهركرد (1/41 ميلي‌متر در دقيقه) بوده است. نتايج نشان داد كه با افزايش سطح آب‌گريزي حجم رواناب خارج شده از سيستم افزايش يافته است. ضريب رواناب در تيمار خاك آبدوست 0/0008 تا 0/0011 و در تيمارهاي آب‌گريز 0/05 تا 0/94 مشاهده شده است. مقدار رسوبات خارج شده به همراه رواناب، با افزايش سطح آب‌گريزي كاهش يافته است. در تيمارهاي خاك آب‌گريز حجم نفوذ عمقي در دو سطح آب‌گريزي اندك و متوسط در مقايسه با نفوذ عمقي تيمار شاهد، به ميزان اندك (380 تا 950 سانتي‌متر مكعب) مشاهده شد. در تيمارهاي آب‌گريزي شديد و خيلي شديد، هيچ مقدار نفوذ عمقي مشاهده نشد.

no abstract