واكنش قانوني به زور محتمل در روابط بين‌الملل

Legal response to possible coercion

زمينه و هدف: اين نوشتار يكي از موضوعات پيچيده در روابط بين الملل را مورد توجه قرار مي‌دهد. هنگام رويارويي با زور محتمل چه بايد كرد؟ يكي از موضوعاتي كه در جامعه بين المللي مورد سوء استفاده قدرت‌هاي بزرگ قرار گرفته اين است كه به بهانه واكنش به زور احتمالي از سوي دشمن، متوسل به مخاصمات مسلحانه مي‌شوند. به همين روي اين نوشتار با هدف پاسخ به اين پرسش كليدي به تحليل عدم مشروعيت زور محتمل مي پردازد روش تحقيق: اين پژوهش با بهره گيري از روش توصيفي تحليلي به آناليز داده هاي موجود در اين زمينه مي پردازد. يافته ها و نتيجه گيري: به كار گيري قانوني زور در واكنش به زور محتمل در لواي اقدام پيش دستانه، دفاع مشروع پيش بينانه و عمليات پيش گيرانه از منظر سياسي و حقوقي نامشروع است. فرضيه مورد آزمون اين است كه:" تفاوت هر يك از مفاهيم مبتني بر واكنش قانوني به زور محتمل(پيش بينانه، پيش دستانه و پيش گيرانه) با انگيزه حراست از قلمرو، حاكميت ملي، حمايت از حقوق بشر و دستيابي به امنيت و صلح، در ماهيت و شكل احتمال تجاوز و تهديد اعم از بالقوه و بالفعل و قريب الوقوعي آنها وجود داشته و ابهام در مرجع و معيار تشخيص زور محتمل سبب مي شود تا مشروعيت گزينه‌هاي واكنش به آن در هاله اي از ابهام قرار گيرد".

This article addresses one of the most complex issues in international relations. What to do when confronted with probable force? One of the main issues that has been abused by great powers in the international community is that they resort to attack and war under the pretext of a possible backlash from the enemy. So this article is to answer this key question: what are the political and legal differences and how legitimate is the use of force in responding to force in the face of pre-emptive action, anticipatory self-defense, and preventive operations? The article tests this hypothesis that differences in each of the concepts based on probable legal response (anticipatory, pre-emptive and preventive), motivated to safeguard territory, national sovereignty, human rights protection and the pursuit of security and peace, the nature and form of potential aggression and threats existed, both potentially and imminently and the ambiguity in the reference and the criterion for the recognition of probable force, makes the legitimacy of the options in responding to it, confounded. The author is trying to analyze existing data using content analysis research method.