ظرفيت هاي اقتصادي گردشگري و توسعه فضاهاي روستايي (مورد مطالعه: شهرستان روانسر)

Economic Capacities of Tourism and Rural Development (Case Study: Ravansar County)

در دهه ­هاي اخير سياست ­گذاران و برنامه­ ريزان توسعه روستايي از يك طرف به واسطه چالش­ ها و مسائل متعدد جوامع روستايي (از جمله فقر، بيكاري، ناامني غذايي و مهاجرت) و از طرف ديگر به دليل مزاياي متعدد اقتصادي، اجتماعي و زيست­محيطي گردشگري، سعي داشته­ اند صنعت گردشگري را به صورت فزاينده ­اي در جوامع روستايي ترويج و توسعه دهند. بدين­سان هر گونه اقدامي در اين زمينه مي­ تواند در توسعه گردشگري و در نتيجه توسعه روستايي موثر باشد. با اين اوصاف پژوهش حاضر با هدف بررسي اثرگذاري اقتصادي گردشگري بر جوامع روستايي و شناسايي ظرفيت ­هاي اقتصادي گردشگري و با رويكرد توصيفي ـ تحليلي و اكتشافي انجام شده است. جامعه آماري پژوهش شامل كليه سرپرستان خانوار روستايي شهرستان روانسر است و حجم نمونه تحقيق 209 نفر بر اورد گرديد برآورد گرديد. ابزار اصلي براي گردآوري داده­ هاي پيمايشي، پرسشنامه محقق ساخته است كه روايي و پايايي آن با طي نمودن فرايند روش­شناختي مربوطه، تأييد شده است. نتايج پژوهش نشان داد ميانگين اثرگذاري اقتصادي گردشگري بر جامعه محلي با مقدار 3/835، بالاتر از حد متوسط بوده است. نتايج در خصوص عمده ­ترين ظرفيت ­هاي اقتصادي گردشگري با استفاده از تحيلي عاملي اكتشافي نشان داد پنج عامل شناسايي شده توانسته­ حدود 67 درصد واريانس متغيير وابسته را تبيين نمايند. عوامل شناسايي شده به­ترتيب اهميت عبارت­اند از: اشتغال­زايي بوم­محور (15/473 درصد)، سودآوري توأم با جذب سرمايه (15/053 درصد)، بازاريابي محلي (15/022 درصد)، گرايش به كارآفريني (12/465 درصد) و توسعه زيرساخت­هاي اقتصادي (9/673 درصد). بررسي برازش نتايج حاصل شده با استفاده از مدل­سازي در قالب نرم­افزار Amos Graphic نشان داد عوامل شناسايي شده در قالب يك مدل تجربي، از اعتبار آماري لازم برخوردار است.

فاقد چكيده لاتين