تحليلي ساختاري از نقش دادگاه‌هاي بين‌المللي در توسعه‌ي حقوق بين‌الملل

اگر سامانه‌ي حقوق بين‌الملل به‌عنوان مجموعه‌ي قواعدي معرفي شود كه حاكم بر شكل‌گيري و تحول قواعد جاري در جامعه‌ي بين‌المللي است، آنگاه بررسي جايگاه هر مؤلفه در اين سامانه متأثر از شناخت جايگاه آن در جامعه خواهد بود. نوشتار حاضر در ابتدا به بررسي ماهيّت جامعه‌ي بين‌المللي و تأثير عنصر گوهري شناخت ماهيّت آن در تعيين كاركرد هنجارين محاكم پرداخته و پس از آن تلاش دارد عناصر توجيه‌كننده‌ي منزلت محاكم بين المللي در جامعه‌ي بين‌المللي را تبيين نمايد. تعبير هنجارين از مفهوم جامعه‌ي بين‌المللي از طريق مفهوم «مرجعيّت حقوقي» قابل‌توجيه است، لذا شناخت مرجعيت در حقوق بين‌الملل كليد شناخت جامعه‌ي بين‌المللي و فهم كاركرد نهادهاي قضايي در اين مرجعيت است. ازآن‌جاكه تعاملي دائمي ميان ساختار و كاركرد نهادها وجود دارد، اين تعامل مستمر به‌واسطه‌ي گردش «معني» در نظام‌هاي اجتماعي محقق و تضمين مي‌شود. درنتيجه نقش دادگاه‌هاي بين‌المللي در مرجعيت حقوقي تابعي است از مشاركت آن‌ها در توسعه‌ي معنايي قواعد حقوق بين‌الملل.به همين دليل سلسله مراتبي ميان دادگاه هاي بين المللي ايجاد مي شود كه بازتابي از سلسله مراتبي نظام معنايي خواهد بود