اثر ساختار مالكيت بر نقدشوندگي سهام: رويكردهاي غيرخطي

بررسي مباني نظري و ادبيات پژوهش نشان مي‌دهد مي‌توان رابطه مثبت و يا منفي معناداري بين ساختار مالكيت و نقدشوندگي سهام پيش‌بيني كرد. بنابراين، هدف پژوهش حاضر، بررسي احتمال وجود رابطه نامتقارن بين مالكيت عمده و نقدشوندگي سهام است. با استفاده از رويكرد الگوي رگرسيون انتقال هموار تابلويي و داده‌هاي تركيبي 135 شركت در بازه زماني 1387-1396 رابطه نامتقارن بين مالكيت عمده و نقدشوندگي سهام تبيين شد. همچنين، بر اساس مدل‌هاي شبكه عصبي و رگرسيون لجستيك، ميزان خطاي پيش‌بيني مورد مقايسه قرار گرفت. نتايج نشان مي‌دهد، در رژيم اول (سطح آستانه 34 درصد) رابطه مثبت و معناداري بين مالكيت عمده و نقدشوندگي سهام و در رژيم دوم رابطه منفي و معناداري بين مالكيت عمده و نقدشوندگي سهام وجود دارد. همچنين‌ نتايج پژوهش حاضر بر كمتر بودن خطاي مدل‌هاي پيش‌بيني مبتني بر شبكه‌هاي عصبي نسبت به رگرسيون لجستيك تأكيد دارد. به نهادهاي قانوني توصيه مي‌شود قوانين مرتبط با پشتيباني از سرمايه‌گذاران و البته پيش از آن شفافيت اطلاعات مالي در بازارهاي مالي را توسعه دهند.