مقايسه روش‌هاي واسنجي ميانگين‌گيري بايزي و وايازش لجستيك براي پيش‌بيني احتمالاتي بارش روي ايران

در اين پژوهش، نتايج حاصل از اجراي يك سامانة پيش‌بيني همادي با استفاده از هشت پيكربندي مختلف مدل WRF براي توليد پيش‌بيني‌هاي احتمالاتي بارش روي ايران ارائه مي‌شود. براي شرايط مرزي و اولية مدل‌ها از داده‌هاي سامانه پيش‌بيني جهاني موسوم به GFS با تفكيك افقي 0/5 درجه استفاده شد. روش‌هاي ميانگين‌گيري بايزي (BMA) و وايازش لجستيك براي واسنجي پيش‌بيني‌هاي احتمالاتي بارش 24، 48 و 72 ساعته در پاييز و زمستان 2016-2015 اعمال شد. داده‌ها شامل دو دورة آموزش و ارزيابي بود. پيش‌بيني احتمالاتي بارش تجمعي 24 ساعته با استفاده از نمودارهاي اطمينان‌پذيري و ROC، امتياز RPS و امتيازهاي مهارتي RPSS و RSS در آستانه‌هاي 0/1، 2/5، 5، 10، 15 و 25 ميلي‌متر ارزيابي شد. نتايج نشان داد كه پيش‌بيني احتمالاتي سامانة همادي به روش BMA اعتماد‌پذيرتر و تفكيك‌پذيرتر از روش وايازش لجستيك بود؛ به‌گونه‌اي كه در روش BMA پس از واسنجي، نمودار اطمينان‌سنجي و نمودار ROC بهبود قابل توجهي داشت. نتايج حاصل از درستي‌سنجي نشان مي‌دهد كه پس از واسنجي، امتياز RPS در روش BMA براي پيش‌بيني‌هاي 24، 48 و 72 ساعته به‌ترتيب 45، 40 و 38 درصد و در روش وايازش لجستيك به‌ترتيب 40، 36 و 34 درصد نسبت به پيش‌بيني خام كاهش يافت. به‌طوركلي نتايج نشان داد كه استفاده از روش BMA براي واسنجيده كردن برونداد خام سامانه همادي براي پيش‌بيني‌هاي بارش با وجود هزينه‌هاي كم محاسباتي، نسبت به روش‌ وايازش لجستيك برتري جزيي و نسبت به پيش‌بيني خام نتايج را به‌طور قابل ملاحظه‌اي بهبود داده و استفاده از آن در پيش‌بيني‌هاي عملياتي توصيه مي‌شود.

No abstract