ارزيابي روش‌هاي طبقه‌بندي پيكسل‌پايه و شيء گرا در آشكارسازي و پهنه‌بندي اراضي فرسايشي با استفاده از داده‌هاي سنجش از دور سنتينل 2 (مطالعه موردي: حوضه آبخيز ليقوان)

فرسايش خاك بر اثر آب، يكي از مهمترين عوامل ويراني زمين به شمار رفته و امروزه به عنوان يك خطر زيست محيطي جدي در سراسر جهان تلقي مي گردد. امروزه به كارگيري سنجش از دور در پروژه هاي حفاظت و فرسايش خاك مرسوم است كه در بيشتر آنها از عكسهاي هوايي استفاده مي شود كه با وجود مزاياي فراوان، داراي محدوديت هايي نيز هستند. در پژوهش حاضر، با استفاده از داده هاي ماهواره اي با قدرت تفكيك بالا مربوط به ماهواره سنتينل2 و تلفيق آن با عكسهاي هوايي و نقشه هاي پايه، و اجراي روش هاي مختلف طبقه بندي اعم از پيكسل پايه و شيءگرا، با هدف آشكارسازي و پهنه بندي سطوح فرسايشي خاك، مورد بررسي و ارزيابي قرار گرفته است. پس از انجام عمليات ستادي، تصحيح هاي اتمسفري و هندسي، انجام پيش پردازش و پردازش هاي اوليه روي تصاوير سنتينل2، در نهايت اقدام به آشكارسازي و پهنه بندي سطوح فرسايش در حوزه آبخيز ليقوان گرديد. به منظور ارزيابي صحت و دقت هركدام از روش هاي به كار رفته در اين تحقيق، معيارهاي ارزيابي دقت توليد كننده و كاربر، صحت كلي و ضريب كاپا بررسي و مقايسه شدند. بر اساس نتايج حاصله، روش طبه بندي نظارت شده با به كارگيري الگوريتم نقشه زاويه طيفي و فاصله ماهالانويي، به ترتيب با دقت توليد كننده 77.78 و 33.33 داراي بيشترين و كمترين دقت براي طبقه بندي برخوردار هستند. همچنين، به طور كلي معيار صحت كلي و ضريب كاپا نيز به ترتيب با مقادير حداكثر 72 و 62 درصد، بيانگر دقت و صحت متوسط نقشه هاي توليدي الگوريتم هاي پيكسل پايه مي باشند. در حاليكه نتايج حاصله از پردازش شيءگرا نشان مي دهد كه بر اساس هر دو معيار دقت توليد كننده و دقت كاربر، روش هاي شيءگرا باعث افزايش 12 درصدي دقت نسبت به روش هاي پيكسل پايه شده است. نتايج طبقه بندي با الگوريتم هاي شيءگرا و بر اساس صحت كلي برابر 88 و 84 درصد به ترتيب براي الگوريتم هاي ضريب روشنايي و تلفيق ضريب روشنايي و شيب و بر اساس معيار ضريب كاپا نيز براي اين دو الگوريتم به ترتيب 0.86 و 0.79 بدست آمد كه نشان دهنده افزايش قابل قبول صحت طبقه بندي در استفاده از الگوريتم هاي شيءگرا در مقايسه با الگوريتم هاي پيكسل پايه است.