پاسخ‌هاي مورفولوژيكي و فيزيولوژيكي نهال‌هاي دو رقم زيتون به تنش شوري ناشي از كلرور سديم

شوري يكي از تنش هاي مهم محيطي است كه رشد و توليد محصول را در ايران محدود ساخته است. زيتون (Olea europea L.) يكي از مهم ترين و گسترده ترين درختان ميوه در ناحيه مديترانه مي باشد. در سال هاي اخير، سطح باغ هاي زيتون در ايران گسترش قابل توجهي يافته است. به علاوه، اغلب ارقام مورد استفاده در اين باغ ها ارقام خارجي مي باشند كه اطلاعات كمي در مورد رفتار آن ها در شرايط ايران و به ويژه تحمل آن ها در برابر شوري وجود دارد. از اين رو، به منظور مطالعه اثرات شوري كلرور سديم بر برخي ويژگي هاي مورفولوژيكي و فيزيولوژيكي نهال هاي يك ساله دو رقم زيتون، يكي رقم ميشن (يك رقم خارجي) و ديگري رقم ماري (يكي از مهم ترين ارقام ايراني)، يك آزمايش گلداني به صورت فاكتوريل در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي و با چهار تكرار اجرا گرديد. تيمارهاي شوري به وسيله آبياري با آب حاوي غلظت هاي صفر، 25، 50، 100 و 200 ميلي مولار نمك كلرور سديم اعمال گرديدند. نتايج نشان داد كه شوري كلرور سديم اثر معني داري بر صفات مورد ارزيابي دارد. با افزايش غلظت نمك در آب آبياري، ويژگي هاي رشدي (ارتفاع نهال، تعداد و سطح برگ ها، تعداد و طول شاخه هاي جانبي، قطر ساقه، وزن تر و خشك برگ و ساقه و وزن خشك ريشه)، محتوي نسبي آب برگ، ميزان كلروفيل و غلظت پتاسيم برگ كاهش يافت، در حالي كه ميزان انباشت پرولين و قندهاي محلول كل و غلظت سديم و كلر در برگ ها افزايش نشان داد. در مجموع، يافته هاي اين تحقيق نشان داد كه رقم ميشن به واسطه ي داشتن مقادير پتاسيم، ميزان كلروفيل و RWC بيشتر، انباشت بيشتر پرولين و قندهاي محلول و تجمع كمتر يون هاي سديم و كلر در برگ ها، از ميزان مقاومت بيشتري نسبت به رقم ماري در برابر شوري برخوردار است.