دو دهه پايش تالاب مهارلو با استفاده از داده هاي ماهواره اي در گوگل ارث انجين

پايش تالاب‌ها با استفاده از روش‌هاي سنتي، زمان ‌بر و مستلزم هزينه‌ي زياد است. امروزه به‌منظور پايش و مديريت تالاب‌ها، از دورسنجي ماهواره‌اي و قابليت‌هاي گوگل ارث انجين استفاده مي‌گردد. در اين پژوهش سعي شد طي دو دهه‌‌ي اخير از تصاوير ماهواره‌ي لندست، تي.آر.ام.ام، ماديس و گريس در حوضه‌ي آبريز گشنگان كه تالاب مهارلو نيز در آن واقع شده، به‌منظور ارزيابي تغييرات وسعت آب تالاب و برخي از عوامل احتمالي تأثيرگذار بر آن استفاده شود. ميانگين مساحت آب تالاب منتج ازAWEI_shadow  در پنج ساله‌ي اول، دوم، سوم و چهارم به‌ترتيب مقادير 200.41، 162.65، 137.82 و 117.81 كيلومتر مربع را نتيجه داد كه به كاهش 37.76، 24.83 و 20 كيلومتر مربع در اين بازه‌ هاي زماني اشاره داشت. پوشش گياهي حوضه مستخرج از NDVI در سال 2000، 282 هكتار نتيجه گرديد و در سال 2019 اين مقدار به 390 هكتار افزايش يافت. ارزيابي داده‌هاي گريس نشان داد كه از سال 2008 به بعد، تمامي مقادير تراز آب زيرزميني، منفي است. نتايج آزمون من-‌كندال دلالت بر آن داشت كه تغييرات توده‌هاي آبي، پوشش گياهي، ميزان بارش و تراز آب زيرزميني به‌ترتيب داراي روند كاهشي، افزايشي، افزايشي و كاهشي بوده است و در رابطه با مقادير تبخير- تعرق، روندي مشاهده نشد. به‌نظر مي‌رسد در حوضه‌ي مورد مطالعه، افزايش وسعت پوشش گياهي و متعاقب آن برداشت آب از سفره‌هاي زيرزميني به مرور زمان بر روند كاهشي وسعت توده‌هاي آبي تالاب تأثير گذاشته است. پيشنهاد مي‌گردد به‌منظور مديريت بهينه‌ي اين تالاب و جلوگيري از خشك شدن آن، حد بستر و حريم تالاب، با استفاده از ساير شاخص‌هاي دورسنجي آبي تعيين گردد. همچنين، پيشنهاد مي‌شود روش‌هاي مصرف آب و الگوي كشت در نواحي اطراف اين تالاب، مورد بازبيني قرار گيرد.