پيامدهاي تعبيه استنت در داكتوس آرتريوزوس نوزادان داراي آترزي دريچه ريوي و نقص ديواره بين بطني

زمينه: تعبيه استنت در مجراي شرياني باز (PDA) روشي براي تأمين جريان خون ريوي در بيماران وابسته به اين شريان است. هدف ما، بررسي نتايج استنت‌گذاري PDA نوزادي در دانشگاه علوم پزشكي شيراز بود. مواد و روش‌ها: در اين پژوهش مقطعي 30 نوزاد با تشخيص آترزي دريچه ريوي و نقص ديواره بين بطني مورد بررسي قرار گرفتند. استنت‌گذاري PDA در زمان نوزادي در اين بيماران از بهمن ۱۳۹۵ الي آذر 1398 در دانشگاه علوم پزشكي شيراز انجام شده بود. تمام بيماران از نظر مرگ ومير، تنگي مجراي استنت، و گشاد كردن مجدد استنت، درصد اشباع خون شرياني (SpO2) قبل از استنت‌گذاري و يك سال پس از آن با ساير مطالعات مقايسه شدند. سي تي آنژيوگرافي از آئورت و شريان‌هاي ريوي در سن يكسالگي انجام شده بود و داده‌هاي 10 بيمار در دسترس ما قرار داشت و نسبت Mc Goon اين بيماران مورد محاسبه قرار گرفت و با همين نسبت در زمان آنژيوگرافي نوزادي مقايسه گرديد. يافته‌ها: استنت‌گذاري PDA در ۲۳ مورد (۷۷ درصد) موفقيت‌آميز و در ۷ مورد (۲۳ درصد) ناموفق بود؛ و ۴ نوزاد در حين استنت‌گذاري و يا پس از چند روز، فوت كردند. در ۲۲ نوزاد مورد مطالعه، راه دسترسي كاتتر براي استنت‌گذاري در PDA از طريق شريان آگزيلاري، در ۶ مورد از شريان‌هاي فمورال و در ۲ مورد ديگر از راه وريد اجوف تحتاني بود. اشباع اكسيژن خون شرياني و نسبت Mc Goon يكسال پس از استنت‌گذاري، در مقايسه با زمان قبل از كارگذاري استنت به‌صورت معناداري افزايش يافته بود و اشباع اكسيژن از 6/54 ±54/43 به 7/23 ±83 و ميزان Mc Goon از 23 ±1/18به 31 ±1/67 افزايش يافته بود.