بررسي ميزان رضايتمندي از آموزش مهارت‌هاي باليني در بين فارغ‌التحصيلان دندانپزشكي عمومي شركت‌كننده در آزمون دستياري سال 1398

زمينه: يكي از راه‌هاي ارزشيابي برنامه درسي بررسي رضايتمندي فارغ‌التحصيلان رشته از مهارت‌هاي عملي كسب شده است. با توجه به نبود داده‌هاي در سطح ملي، هدف از مطالعه حاضر بررسي ميزان رضايتمندي از آموزش مهارت‌هاي باليني از ديدگاه فارغ‌التحصيلان دندانپزشكي عمومي كشور مي‌باشد. مواد و روش‌ها: اين پژوهش يك مطالعه مقطعي توصيفي تحليلي است. جامعه مورد بررسي 614 نفر از شركت كنندگان در آزمون دستياري تخصصي دندانپزشكي سال 1398 بود. ابزار جمع‌آوري داده‌ها پرسشنامه‌اي شامل سه قسمت بود كه پس از طراحي پرسشنامه، با استفاده از آزمون‌هاي آماري، روايي و پايايي آن تأييد گرديد. پرسشنامه‌ها پيش از برگزاري آزمون دستياري دندانپزشكي بين شركت كنندگان پخش گرديد و پس از جمع‌آوري، اطلاعات آن‌ها استخراج شده و با استفاده از روش‌هاي آماري آزمون من ويتني و كروسكال واليس به‌منظور مقايسه توزيع رضايتمندي بر اساس سال ورود و تيپ‌بندي دانشگاه در نرم‌افزار SPSS ويرايش 26 آناليز شد. يافته‌ها: با توجه به توزيع در زمان آزمون، درصد بازگشت پرسشنامه‌ها 100 درصد بود. بيشترين ميزان رضايتمندي مربوط به درس دندانپزشكي كودكان (76/5 درصد)، ترميمي (71/4 درصد) و راديولوژي (64/7 درصد) و كمترين نيز مربوط به درس اندودانتيكس (38/1 درصد)، ارتودنسي (41/9 درصد) و بيماري‌هاي دهان، فك و صورت (45/3 درصد) بود. نتيجه‌گيري: در مجموع، رضايتمندي شركت‌كنندگان در اين مطالعه در اكثر مهارت‌ها بالاتر از سطح متوسط (بيش از 50 درصد) بود. هر چند، سال ورود به دانشگاه، مهارت‌هاي عملي مختلف و دانشكده‌هاي متفاوت تأثير معناداري بر روي ميزان رضايتمندي نشان دادند.