تغييرات صفات مورفوفيزيولوژيكي جو و باقلا تحت تناوب در واكنش به سميت نيكل و كاربرد كودهاي زيستي و شيميايي

اهداف: ارزيابي اثرات سميت نيكل بر صفات جو و باقلا تحت تناوب با كاربرد كودهاي زيستي و شيميايي نيتروژني از اهداف اين تحقيق مي باشد.   مواد و روش ها: يك آزمايش فاكتوريل بر پايه طرح بلوك هاي كامل تصادفي با سه تكرار در سال هاي 1395 و 1396 در گلخانه تحقيقاتي دانشكده كشاورزي دانشگاه تبريز اجرا شد. در بخش اول گياه جو با استفاده از 36 گلدان كشت شد. عامل اول شامل غلظت نيكل در چهار سطح 0، 10، 100 و 200 ميلي گرم بر كيلوگرم خاك و عامل كودي در سه سطح شامل عدم استفاده از كود، استفاده از كود زيستي نيتروژني و استفاده از كود شيميايي نيتروژني بود. در بخش دوم گياه باقلا با استفاده از 72 گلدان (36 گلدان با تناوب جو و 36 گلدان بدون تناوب) كشت شد. در اين بخش علاوه بر فاكتورهاي نيكل و كود، عامل تناوب زراعي نيز اعمال شد.   يافته ها: نتايج نشان داد كه افزايش غلظت نيكل در خاك منجر به كاهش ارتفاع بوته، درصد آب برگ، شاخص كلروفيل برگ، وزن خشك ريشه و وزن خشك اندام هوايي گياهان جو و باقلا شد، در مقابل نشت الكتروليت اين گياهان تحت اين شرايط افزايش يافت. غلظت هاي 100 و 200 ميلي گرم نيكل بر كيلوگرم خاك باعث ايجاد سميت شد، در حالي كه غلظت 10 ميلي گرم بر كيلوگرم خاك باعث بهبود رشد گياهان شد.   نتيجه گيري: كاربرد كودهاي نيتروژني باعث بهبود شرايط رشد گياهان تحت تنش نيكل شد. كشت گياه جو در تناوب جو-باقلا، از طريق كاهش سميت نيكل در خاك منجر به بهبود عملكرد گياه باقلا شد.