تاثير برنامه مراقبت حمايتي مبتني بر خودكارآمدي بندورا بر عوامل تشديدكننده و تسكين دهنده استرس مادران نوزادان بستري در بخش مراقبت هاي ويژه نوزادان

مقدمه: تولد نوزاد نارس مي تواند به تمام احساسات خوب والد شدن والدين پايان دهد و استرس را جايگزين كند. شناسايي عوامل تشديد كننده و تسكين دهنده استرس مادران و اتخاذ راهكارهايي جهت كاهش آن ضروري به نظر مي رسد. بدين منظور مطالعه حاضر با هدف بررسي تاثير برنامه مراقبت حمايتي مبتني بر خودكارآمدي بندورا بر عوامل تشديدكننده و تسكين دهنده استرس مادران نوزادان بستري در بخش مراقبت هاي ويژه نوزادان انجام شد مواد و روش كار: مطالعه نيمه تجربي حاضر در سال 13991398 بر روي 90 مادر نوزاد نارس بستري در بخش مراقبت ويژه نوزادان يك بيمارستان در شهركرد به شيوه‌ي نمونه‌گيري آسان انجام شد. گروه آزمون مداخله ي آموزشي مبتني بر نظريه خودكارآمدي را در قالب چهار جلسه ي دو ساعته با ارائه كتابچه ي آموزشي دريافت كردند. داده ها با استفاده از پرسشنامه استرس حيدري و همكاران قبل و بعد از مداخله در هر دو گروه گردآوري شد و با استفاده از نرم افزار آماري SPSS نسخه 24 و آزمون آماري تي زوجي، مستقل و كاي اسكوئر مورد بررسي و تجزيه و تحليل قرارگرفت. يافته ها: نتايج بيانگر آن است كه ميانگين نمره ي عوامل تنش زا مادران نوزادان نارس در گروه كنترل از 6/26 ±42/73 به 7/09 ± 42/62 كاهش يافت كه از نظر آماري معني دار نبود:اما در گروه آزمون از 4/36 ±48/78 به 4/84 ±25/33 كاهش يافت، كه از نظر آماري تفاوت معني دار مشاهده شد(P 0.001). همچنين در گروه كنترل ميانگين نمره عوامل تسكين دهنده مادران نوزادان نارس از 2/61 ±2/98 به 2/29 ±3/07 افزايش يافت كه از نظر آماري معني دار نبود. اما در گروه آزمون از 1/72 ±4/51 به 1/16 ±7/29 افزايش يافت، كه از نظر آماري تفاوت معني داري داشت. نتيجه گيري: بر مبناي يافته هاي پژوهش، پيشنهاد مي‌شود پس از تولد، به والدين نوزادان نارس، بخصوص مادران، آمادگي هاي لازم براي مواجهه با نوزاد در بخش مراقبت هاي ويژه و برقراري ارتباط مناسب با نوزاد ارائه شود.