عوامل اجتماعي – اقتصادي موثر بر نگرش به فرزند آوري: مطالعه موردي زوجين در آستانه ازدواج درشهر كرمانشاه

مقدمه: در سالهاي اخيركاهش باروري در ايران به يكي از مشكلات جمعيتي تبديل شده كه مورد توجه سياست گذاران قرار گرفته است. هدف از انجام اين مطالعه، شناسايي عوامل اجتماعي مرتبط با نگرش به فرزند آوري بود. مواد و روش كار: روش پژوهش پيمايشي و ابزار گردآوري داده‌ها پرسشنامه محقق‌ساخته بود. بدين منظور از بخشي از داده هاي طرح تحولات باروري در ايران و از اطلاعات 374 مرد و زن همسردار 4915در شهركرمانشاه استفاده شده است. براي تحليل داده‌ها از نرم افزار ۲۲ SPSS استفاده شد. سپس داده ها با استفاده از رگرسيون خطي، همبستگي پيرسون، آزمون t و تحليل واريانس تحليل شدند. يافته ها: نتايج نشان داد كه بين متغيرهاي محل سكونت، نوع مسكن، اندازه مسكن، وضع فعاليت، تحصيلات و پايگاه اقتصادي - اجتماعي با نگرش به فرزندآوري رابطه معنادار آماري وجود ندارد. اما متغيرهاي ترجيح جنسيتي، جنسيت، سن همسر، فاصله سني مطلوب بين فرزندان، مدت زمان استفاده از اينترنت، فاصله ازدواج تا تولد اولين فرزند رابطه معناداري با نگرش به فرزند آوري دارند. در مجموع متغيرهاي تحقيق توانسته اند 23 درصد از تغييرات نگرش به فرزند آوري را تبيين كنند. نتيجه گيري: يافته هاي پژوهش نشان داد كه تعداد مطلوب فرزندان زوجين جوان متاثر از شرايط زندگي آنهاست، لذا موفقيت سياست هاي تشويق مواليد منوط به ايجاد تغييرات در ساختارهاي اقتصادي و اجتماعي به نحوي است كه فرزندآوري زوجين جوان را تسهيل كند.