نظريه هم فرهنگي و افزايش سن ازدواج دختران تحليل فيلم شماره 17 سهيلا

آمار و ارقام‌ نشان مي‌دهد، سن ازدواج ميان دختران و پسران، طي سال‌هاي اخير بالا رفته است و در پي آن، به تعداد دختران مجردي كه سنشان براي ازدواج بالا رفته نيز، افزوده شده است. اگرچه رسانه‌هاي مختلف، همواره در حد اطلاع‌رساني به اين موضوع مهم پرداخته‌اند، اما هيچ‌گاه به مشكلات و چگونگي تعامل اين طيف، با ساختار غالب جامعه پرداخته نشده است. فيلم شماره 17 سهيلا،  نخستين اثري است كه در سينماي ايران و با زبان تصويري به اين معضل مي‌پردازد. اين مقاله كه بر نظريه هم‌فرهنگي مبتني است، سعي دارد با تحليل محتواي كيفي اين اثر سينمايي، پيامدهاي عدم ازدواج به‌هنگام را به دست آورده و راهبردهاي خاصي را بررسي كند كه اين طيف، به عنوان گروه هم‌فرهنگ، ممكن است در تعامل و ايجاد رابطه با گروه غالب،كه از لحاظ سلسله‌مراتب هويتي در موقعيت بالاتري قرار دارند، به كار گيرند. يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهد عدم ازدواج به‌هنگام مي‌تواند پيامدهايي همچون افول زيبايي و جواني، عدم اعتمادبه‌نفس، تنهايي و افسردگي، حساسيت و زودرنجي، كنايه‌هاي مردم، مشكل فرزندآوري، تأمين نشدن نيازهاي عاطفي و جنسي، جايگزيني روابط نامتعارف به جاي ازدواج و درنهايت سخت‌تر شدن ازدواج را به دنبال داشته باشد. همچنين تصويري كه فيلم از جهت‌گيري‌هاي ارتباطي هم‌فرهنگ ارائه مي‌دهد، در راستاي همانندسازي و انطباق او با گروه غالب است.