مقايسه اثر مصرف گلوكز و فروكتوز قبل از فعاليت شديد وامانده ساز بر ميزان لاكتات و لاكتات دهيدروژناز خون پسران نوجوان غير ورزشكار

سابقه و هدف: مصرف كربوهيدرات قبل از فعاليت بدني، با حفظ گليكوژن، باعث عملكرد بهتر و آسيب‌هاي‌ كمتر عضلاني مي‌شود. هدف اين مطالعه مقايسه‌ي اثر مصرف گلوكز و فروكتوز قبل از فعاليت بدني بر ميزان لاكتات و لاكتات ‌دهيدروژناز پسران نوجوان غيرورزشكار بود. مواد و روش‌ها: تحقيق حاضر، كارآزمايي باليني، با يك گروه تجربي به‌صورت متقاطع يك‌سو كور مي‌باشد. جامعه آماري، دانش‌آموزان پسر (19 17 سال) شهر زاهدان بود كه 10 نفر به صورت هدفمند در دسترس انتخاب شدند. مرحله‌ي اوّل، خونگيري پس از 30 دقيقه از مصرف محلول گلوكز (g75 در cc350 آب) انجام شد؛ سپس فعاليت بدني (دويدن روي تردميل با شيب 5 درصد و با شدت 82 درصد ضربان قلب بيشينه) صورت گرفت و 5 دقيقه پس از آن، مجدداً خونگيري انجام شد. 10 روز بعد، مرحله‌ي دوم، براي فروكتوز اجرا شد. در هر دو مرحله، سطوح لاكتات و لاكتات‌ دهيدروژناز قبل و بعد از فعاليت بدني اندازه‌گيري شد. داده‌ها با روش تحليل واريانس با اندازه‌هاي تكراري و t مستقل، با نرم‌افزار SPSS، نسخه‌ي 19 آناليز شدند (0.05 P). نتايج: پس از فعاليت بدني، متعاقب مصرف گلوكز (0.001 P) و فروكتوز (0.001 P)، سطح لاكتات، افزايش يافت و بين سطوح لاكتات، متعاقب مصرف گلوكز و فروكتوز، تفاوتي مشاهده نشد (0.062=P). در سطح لاكتات‌ دهيدروژناز، متعاقب مصرف گلوكز (0.332=P) و فروكتوز (0.282=P)، تفاوتي مشاهده نشد و سطح لاكتات ‌دهيدروژناز، متعاقب مصرف فروكتوز نسبت به مصرف گلوكز، افزايش يافت (32 0.0=P). نتيجه‌گيري: بين سطوح لاكتات، پس از فعاليت بدني، متعاقب مصرف گلوكز و فروكتوز، تفاوتي مشاهده نمي‌شود؛ ولي مصرف گلوكز نسبت به فروكتوز، قبل از فعاليت بدني، احتمالاً مي‌تواند از بروز آسيب‌هاي عضلاني، جلوگيري كند.