تاثير هشت هفته تمرين تناوبي پر شدت و تداومي بر سطوح فاكتورهاي GDF15 و IL6 در مردان داراي اضافه وزن

سابقه و هدف: به نظر مي‌رسد كه انجام فعاليت ورزشي بر روي فاكتورهاي مرتبط با بروز بيماري‌هايي مانند چاقي، ديابت يا بيماري‌هاي قلبي عروقي مؤثر باشد. از اين‌رو، هدف تحقيق حاضر تعيين تأثير هشت هفته تمرين تناوبي پرشدت و تداومي بر GDF15 و IL6 در مردان داراي اضافه وزن بود. مواد و روش‌ها: تحقيق حاضر از نوع نيمه‌تجربي است كه با طرح پيش‌آزمون پس‌آزمون همراه با گروه كنترل انجام شد. بدين‌منظور 36 نفر از افراد جوان شهر اهر داراي اضافه وزن به‌عنوان نمونه انتخاب گرديدند و به‌صورت تصادفي به گروه تمرين تناوبي پرشدت (HIIT)، تمرين تداومي (MICT) و گروه كنترل تقسيم شدند. پروتكل تمريني سه روز در هفته به‌مدت هشت هفته انجام شد. 48 ساعت پيش از اوّلين جلسه تمرين، خون‌گيري به ميزان 5 سي‌سي از شريان بازويي، جهت بررسي مقادير GDF15 و اينترلوكين 6 به‌روش الايزا مورد اندازه‌گيري قرار گرفت. پس‌آزمون با شرايط پيش‌آزمون عيناً تكرار شد. داده‌هاي جمع‌آوري‌شده از طريق نرم‌افزار SPSS نسخه 20 و با استفاده از آزمون تحليل كوواريانس مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. نتايج: يافته‌ها نشان داد كه ميانگين IL6 بين گروه‌هاي موردمطالعه اختلاف معناداري داشت (0.029=P)؛به‌طوري‌كه ميانگين IL6 در گروه كنترل به‌طور معناداري بيشتر از دو گروه ديگر و در گروه HIIT به‌طور معناداري بيشتر از گروه MICT بود. از ديگر نتايج، عدم معناداري تفاوت ميانگين GDF15 بين سه گروه مي‌باشد.نتيجه‌گيري: نتايج اين مطالعه نشان داد كه انجام تمرينات HIIT و MICTمي‌تواند با تغيير در فاكتورهاي مؤثر بر شرايط قلبي عروقي همچون GDF15 و IL6 موجب بهبود وضعيت قلبي عروقي افراد داراي اضافه وزن شود. همچنين در استفاده از دو تمرين تفاوتي وجود ندارد.