تاثير خودپنداره تحصيلي بر اشتياق تحصيلي با نقش واسطه اي انگيزش مشاركت ورزشي در بين دانش ‏آموزان

هدف اين پژوهش بررسي تاثير خودپنداره تحصيلي بر اشتياق تحصيلي با نقش واسطه اي انگيزش مشاركت ورزشي در بين دانش‏آموزان بود. پژوهش از نظر هدف كاربردي و از نظر روش توصيفي از نوع همبستگي به روش معادلات ساختاري (SEM) بود. جامعه آماري اين پژوهش شامل تمامي دانش‏آموزان دختر مقطع متوسطه ي دوم شهر اردبيل بود كه با استفاده از روش نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي تعداد 380 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. براي جمع آوري داده‏ها از پرسشنامه خودپنداره ي تحصيلي، انگيزش مشاركت ورزشي و اشتياق تحصيلي استفاده شد. براي تجزيه و تحليل داده ها از نرم افزار spss 22 (ضريب همبستگي پيرسون و روش معادلات ساختاري) و LISREL 8.8 استفاده شد. نتايج نشان داد اثر مستقيم خودپنداره ي تحصيلي بر انگيزش مشاركت ورزشي و اشتياق تحصيلي با بتاي 54/0 و 48/0، اثر مستقيم انگيزش مشاركت ورزشي بر اشتياق تحصيلي با بتاي 45/0 معني‏دار است. همچنين نقش واسطه‏ي انگيزش مشاركت ورزشي در رابطه خودپنداره تحصيلي و اشتياق تحصيلي نيز با بتاي 24/0 معني دار بود. بنابراين مي توان گفت كه خودپنداره تحصيلي و انگيزش مشاركت ورزشي از متغيرهاي مهم و مرتبط با اشتياق تحصيلي دانشجويان مي‏باشد.