بررسي شاخص هاي صلاحيت در متقاضيان بهره برداري ازتاسيسات گردشگري ( مورد مطالعه : ابنيه ي تاريخي – فرهنگي ايران )

از آن جايي كه مديريت ابنيه ي تاريخي و فرهنگي كشور مي‌تواند بسيار حساس و به نوبه ي خود درآمدزا باشد، صندوقي زير نظر سازمان ميراث فرهنگي، صنايع دستي و گردشگري، در جهت احياي اين ابنيه ي فاخر تأسيس و اين رسالت به ايشان محول گرديد. صندوق احيا، در گام اول جداولي را جهت ارزيابي متقاضيان بهره برداري از ابنيه ي تاريخي فرهنگي تدوين كرده و ليستي از اماكن دولتي قابل بهره برداري را در اختيار آن ها قرارداد. به سبب اين كه سيستم ارزيابي متقاضيان براساس جداول موجود، دچار نواقصي در بعد كيفي بوده و امكان به خطر افتادن بخشي از تاريخ و فرهنگ يك جامعه وجود داشت ، اين پژوهش در صدد برآمد تا مهم ترين عامل چارچوبي اصلاحي، جهت ارزيابي صلاحيت هاي متقاضيان بهره برداري از تأسيسات گردشگري ( ابنيه ي تاريخي فرهنگي ) را، كه عبارت است از ويژگي هاي بهره برداران ذيصلاح، مورد بررسي قرار دهد. تحقيق حاضر، از نظر هدف، كاربردي، و از لحاظ نحوه ي گردآوري داده ها توصيفي و براساس ماهيت، كيفي و برپايه ي تحليل مضمون انجام شده است. جامعه ي آماري پژوهش، مشتمل بر بهره برداران و متصديان تأسيسات گردشگري و ابنيه ي تاريخي و فرهنگي و مديران ذيربط در وزارت ميراث فرهنگي، صنايع دستي و گردشگري و صندوق احيا و متخصصين متخصصان حوزه ي مرمت، معماري و احيا، بوده است كه از ميان آن ها ۱۸ نفر براساس روش نمونه گيري هدفمند گلوله برفي انتخاب شده و پس از انجام مصاحبه هاي نيمه ساختاريافته با آن ها، وتجزيه و تحليل با استفاده از ابزار نرم افزاري maxqda 2018 ، 5 تم اصلي كه همه آن ها از يافته ها نشات گرفته اند، به عنوان بسته ، كامل ويژگي هاي متقاضيان ذيصلاح شناسايي شد. نتايج حاكي از آن است كه : عوامل فني، عوامل اقتصادي مالي، عوامل حقوقي قانوني، عوامل فردي شخصيتي و عوامل حوزه پايداري، وجوه پنج گانه ي مسئله صلاحيت متقاضيان هستند، كه مي‌تواند در آينده، رهيافتي به شاكله ي كلي چارچوب ارزيابي، به دست دهد.