عنوان مقاله :
اثر كفي طبي بر نيروي عكسالعمل زمين هنگام راه رفتن افراد مبتلا به كف پاي صاف منعطف
پديد آورندگان :
صادقي ، حيدر دانشگاه خوارزمي تهران - دانشكده تربيتبدني و علوم ورزشي، پژوهشكده علوم حركتي - گروه بيومكانيك و آسيبشناسي ورزشي، گروه بيومكانيك ورزشي , محسني زنوزي ، فرناز دانشگاه آزاد اسلامي واحد تهران مركز - دانشكده تربيتبدني و علوم ورزشي - گروه بيومكانيك ورزشي , پيري ، مقصود دانشگاه آزاد اسلامي واحد تهران مركز - دانشكده تربيتبدني و علوم ورزشي - گروه فيزيولوژي ورزشي
كليدواژه :
صافي كف پا , كفي طبي , راه رفتن , كينتيك
چكيده فارسي :
اهداف: از آنجا كه صافي كف پا اختلالي ساختاري است كه در آن ارتفاع قوس طولي داخلي كاهش مييابد و به تبع آن، تغييرات بيومكانيكي در پا ايجاد ميشود، استفاده از كفي طبي به عنوان يكي از روشهاي درماني رايج مورد توجه درمانگران قرار گرفته است. هدف از پژوهش حاضر، تأثير استفاده از كفي طبي بر نيروي عكسالعمل زمين هنگام راه رفتن در ورزشكاران مرد مبتلا به كف پاي صاف منعطف 18 تا 25 سال بود. مواد و روشها: پانزده مرد ورزشكار مبتلا به صافي كف پاي منعطف با ميانگين سني 3/39±21/33 سال، قد 5/28±178/72 سانتيمتر و وزن 71/76±8/04 كيلوگرم در تحقيق حاضر به عنوان آزمودني شركت كردند. مؤلفه عمودي و قدامي خلفي نيروي عكسالعمل زمين هنگام راه رفتن در سه حالت پا (برهنه، كفش بدون كفي و كفش با كفي) ارزيابي شد. تحليل دادهها با روش آماري آزمون تحليل واريانس با اندازهگيري مكرر و آزمون تعقيبي بونفروني در نرمافزار SPSS در سطح 05/P≤0 انجام شد. يافتهها: نتايج تحقيق حاضر نشان داد كه در افراد مبتلا به صافي كف پا، نيروي عكسالعمل زمين هنگام استفاده از كفش و كفي طبي سفارشي (كه بر اساس ساختار پاي فرد طراحي و ساخته شده است) در دو راستاي عمودي و قدامي خلفي، در مقايسه با حالت پاي برهنه و استفاده از كفش بدون كفي تغيير ميكند، به طوري كه در مرحله انتقال وزن روي پاشنه و جدا شدن پا از زمين نسبت به حالت ديگر، نيروي عكسالعمل زمين به طور معناداري افزايش يافت (0/001=P و 0/001=P) و در مرحله مياني فاز اتكا ميزان نيروي عكسالعمل عمودي كمتر از حالت ديگر (پاي برهنه و استفاده از كفش بدون كفي) بود (0/02=P). همچنين در مقايسه نيروي عكسالعمل قدامي خلفي در سه حالت آزمون، ميزان نيروي خلفي هنگام استفاده از كفش و كفي طبي در مقايسه با حالت پاي برهنه به طور معنادار، بيشترين مقدار بوده است (0/001=P)، در حالي كه در متغير قدامي اين اختلاف معنادار نبوده است (1/16=P). نتيجهگيري: نتايج حاصل از مطالعه حاضر نشان داد كه با كنترل ميزان پرونيشن و اورژن در پا هنگام راه رفتن با استفاده از كفش و كفي طبي سفارشي ميتوان الگوي توزيع نيروي عكسالعمل را در راستاي عمودي و قدامي خلفي نسبت به حالت پاي برهنه تغيير داد كه نشاندهنده تأثير استفاده از كفي طبي سفارشي بر شيوه توزيع نيرو در كف پا و متعاقب آن بر ساير مفاصل است. از اين رو، بررسي تغييرات كينتيكي مفاصل متعاقب استفاده از كفي پيشنهاد ميشود.
عنوان نشريه :
طب توانبخشي
عنوان نشريه :
طب توانبخشي