اثربخشي توان‌بخشي ‌شناختي حافظه بر بهبود كاركردهاي اجرايي كودكان داراي نشانه‌هاي نارسايي توجه و بيش‌فعالي استان يزد

اهداف: امروزه اختلال نارسايي توجه / بيش‌فعالي يك اختلال عصبي رشدي شناخته شده است كه سه ويژگي اصـلي آن نارسـايي توجه، بيش‌فعالي و تكانشگري است كه بـر 3 تا 7 درصد كودكان اثـر مـي‌گـذارد و معمولاً با نقص در كاركرد‌هاي اجرايي همراه است. پژوهش حاضر در نظر دارد به بررسي اثربخشي بسته توان‌بخشي شناختي حافظه بر بهبود كاركرد‌هاي اجرايي كودكان داراي نارسايي توجه / بيش‌فعالي بپردازد. مواد و روش‌ها: در مطالعه شبه‌آزمايشي حاضر با طرح كارآزمايي باليني تصادفي حاضر از طرح پيش‌آزمون پس‌آزمون با گروه كنترل استفاده شده است. جامعه آماري متشكل از همه دانش‌آموزان مبتلا به اختلال نقص توجه / بيش‌فعالي در سال تحصيلي 1398-1397 در مدارس عادي ناحيه دو يزد مشغول به تحصيل بوده‌اند كه از بين آن‌ها، سي نفر به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند و به ‌صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل قرار گرفتند. دو گروه (آزمايش و كنترل) از نظر سن و هوش كلامي و عملي همسان‌سازي شده بودند. گروه آزمايش برنامه توان‌بخشي حافظه را در دوازده جلسه سي دقيقه‌اي دريافت كردند. هر دو گروه كنترل و آزمايش در جلسه اول و آخر درمان ارزيابي شدند. علائم رفتاري كودكان مبتلا توسط پرسش‌نامه ‌كانرز‌ فرم‌ والدين ارزيابي شد. داده‌هاي اين پژوهش با آزمون آماري تي مستقل، تحليل واريانس آميخته و به كمك نرم‌افزار SPSS نسخه 19 تجزيه‌ و ‌تحليل شد. يافته‌ها: يافته‌ها نشان داد كه درمان توان‌بخشي شناختي حافظه به طور معناداري منجر به بهبود كاركردهاي اجرايي كودكان مبتلا به نارسايي توجه / بيش‌فعالي شده است (p 0/005). نتيجه‌گيري: به نظر مي‌رسد كه توان‌بخشي شناختي با استفاده از تكاليف رايانه‌اي در بهبود كاركردهاي اجرايي مؤثر است؛ بنابراين با توجه به يافته‌هاي به‌دست‌آمده در پژوهش حاضر، پيشنهاد مي‌شود كه در كنار ساير روش‌هاي آموزشي و توان‌بخشي دانش‌آموزان با اختلال نقص توجه / بيش‌فعالي، برنامه توان‌بخشي شناختي مبتني بر حافظه نيز به كار برده شود.