مقايسه اثربخشي آموزش شناختي رفتاري و آموزش مبتني بر تعهد و پذيرش بر خودكارآمدي تحصيلي و نشانگان اضطراب اجتماعي دانشجويان علوم پزشكي

اين پژوهش با هدف مقايسه اثربخشي آموزش شناختي رفتاري و آموزش مبتني بر پذيرش تعهد بر خودكارآمدي تحصيلي و نشانگان اضطراب اجتماعي دانشجويان انجام شد. جامعه آماري دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي لرستان است، نمونه آماري اين پژوهش شامل 60 نفر از دانشجويان مبتلا به اضطراب اجتماعي داوطلب شركت در آموزش بودند كه به روش نمونه گيري تصادفي از بين 1500 نفر دانشجويان بر اساس نمرات اضطراب اجتماعي و مصاحبه باليني ساختاريافته انتخاب و به‌صورت تصادفي در سه گروه آموزش شناختي رفتاري و آموزش مبتني بر پذيرش و تعهد و گروه شاهد قرار گرفتند. آزمودني‌هاي گروه آزمايشي، آموزش را به صورت گروهي در 10 جلسه دريافت كردند. ابزارها شامل پرسشنامۀ اضطراب اجتماعي واتسون و فرند (1969)، خودكارآمدي تحصيلي ميجلي و همكاران (2000) بود كه آزمودني در پيش ازمون، پس ازمون و پيگيري (2 ماهه) به آن پاسخ دادند. داده هاي جمع‌آوري‌شده با استفاده از نسخه 24 نرم افزار SPSS و به روش تحليل كوواريانس با اندازه گيري مكرر تجزيه‌وتحليل شدند. نتايج نشان داد كه بين گروه هاي آزمايشي در مرحله پس‌آزمون تفاوتي وجود ندارد و آموزش شناختي رفتاري و آموزش مبتني بر پذيرش تعهد بر افزايش خودكارآمدي تحصيلي و كاهش نشانگان اضطراب اجتماعي دانشجويان اثربخشند (0.001≥P). ولي در مرحله پيگيري بين آموزش شناختي رفتاري و آموزش مبتني بر پذيرش و تعهد در مؤلفه هاي اضطراب اجتماعي و خودكارآمدي تحصيلي با گروه شاهد تفاوت معني داري وجود دارد به‌طوري‌كه روش آموزش مبتني بر پذيرش و تعهد به‌طور معني‌داري باعث كاهش اضطراب و افزايش خودكارآمدي دانشجويان شد. (0.001≥P).