تأثير تدريس به شيوه تلفيقي بر كيفيت يادگيري-يادسپاري دانشجويان با ميانجي گري انگيزش يادگيري به منظور ارائه مدل

هدف پژوهش حاضر تعيين تأثير تدريس به شيوه تلفيقي بر كيفيت يادگيري يادسپاري دانشجويان با ميانجي گري انگيزش در استان مازندران به‌منظور ارائه مدل بود. اين پژوهش از نظر هدف كاربردي، روش گردآوري اطلاعات ميداني و از نظر روش اجرا توصيفي از نوع پيمايشي بود. جامعه آماري شامل كليه اعضاي هيئت علمي و حق التدريس دانشگاه آزاد اسلامي استان مازندران به تعداد 201 نفر بودند، كه با استفاده از جدول كرجسي و مورگان و روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي نسبي (بر حسب جنسيت) 132 نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوري داده‌ها پرسشنامه هاي محقق ساخته تدريس به شيوه تلفيقي، كيفيت يادگيري يادسپاري و انگيزش يادگيري بود. روايي اين پرسشنامه ها توسط متخصصان و خبرگان مورد تأييد قرار گرفت، پايايي از طريق ضريب آلفاي كرونباخ (تدريس به شيوه تلفيقي برابر 0.90، كيفيت يادگيري يادسپاري برابر 0.89 و انگيزش يادگيري برابر 0.81 درصد) محاسبه گرديد. براي تجزيه و تحليل داده ها نيز از بخش توصيفي و استنباطي با استفاده از نرم‌افزارهاي Spss و pls جهت آزمون تحليل عاملي اكتشافي استفاده شد. نتايج نشان داد كه وجود ارتباط بين تدريس به شيوه تلفيقي بر كيفيت يادگيري يادسپاري دانشجويان تأييد شد. همچنين مدل تأييدتأييدي مؤيد وجود ارتباط بين تدريس به شيوه تلفيقي بر انگيزش يادگيري دانشجويان بود. و شاخص نيكويي برازش برابر با 0.58 به دست آمده كه مطلوبيت نيكويي برازش را نشان داد. بنابراين مي توان مناسبت مدل برازشي را در حد مطلوب تلقي نمود.